Ανάλυση: Ο Τραμπ υποσχέθηκε λύση σε 100 μέρες στην Ουκρανία, αλλά... δεν προλαβαίνει

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ -και, χθες, ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ, διαμηνύοντας πως κανείς δεν παίζει μαζί του-μετά το πέρας της προχθεσινής συνάντησης με την ουκρανική αλλά και την ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία στο Παρίσι αναφορικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία επέλεξε να εκτοξεύσει και πάλι την ένταση στο κόκκινο με μία «αμφίσημη» τοποθέτηση.

Το αμερικανικό «φεύγω» από την προσπάθεια για Ειρήνη στην περιοχή εάν δεν υπάρξουν άμεσα σημαντικές εξελίξεις «διαβάζεται» ποικιλοτρόπως, αλλά το πρόβλημα παραμένει πως και πάλι η Ουάσνιγκτον επιλέγει να προτάξει τη δική της προσπάθεια και όχι το αποτέλεσμα.

Πίσω από την αμερικανική απειλή αποχώρησης υπάρχει μία δεδομένη δυσφορία του Ντόναλντ Τραμπ για τη στασιμότητα που παρατηρείται στο συγκεκριμένο ζήτημα, που είναι και το μοναδικό που σύμφωνα με τον ίδιο, τον εκθέτει απέναντι στα όσα έχει δεσμευθεί να πράξει. Μπορεί ο Αμερικανός Πρόεδρος από το «τελειώνω τον πόλεμο σε μία ημέρα» να πέρασε στο «τελειώνω τον πόλεμο στις πρώτες 100 ημέρες», αλλά η 30ή Απριλίου είναι πλέον πολύ κοντά και όσα πρέπει να γίνουν πάρα πολλά για να τηρηθεί αυτό το χρονοδιάγραμμα.

Τα σενάρια πίσω από την αμερικανική στρατηγική συνοψίζονται εν πολλοίς σε δύο. Όμως και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν αστάθμητοι ακόμη και σήμερα -σημαντικοί παράγοντες.

Σενάριο πρώτο: Αλλαγή στάσης και πίεση προς τη Ρωσία

Η Ουκρανία έχει δεχθεί μέσα σε 90 ημέρες ασύμμετρη Αμερικανική πίεση. Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας μετετράπη σε σάκο του μποξ ανάμεσα στον Πρόεδρο Τραμπ και τον αντιπρόεδρο Βανς στο οβάλ γραφείο, οι ΗΠΑ πάγωσαν για μερικές ημέρες αποστολές όπλων και πληροφοριών προς το Κίεβο και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτηρίστηκε από «δικτάτορας» και «λίγος» μέχρι «ο βασικός λόγος που ξεκίνησε ο πόλεμος».

Στον αντίποδα, το Κρεμλίνο, για πρώτη φορά μετά από τρία και πλέον χρόνο, «απόλαυσε» αποστάσεις από την ένταση. Ο Ντόναλντ Τραμπ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με τον Αμερικανό Πρόεδρο ως πρώτο βήμα «καλής θέλησης» να αποσύρει από το τραπέζι την επιθετική ρητορική και την απομόνωση – έστω διπλωματικά προς ώρας – από τη Μόσχα. Ο επιτετραμμένος του Τραμπ Ουίτκοφ έχει μεταβεί ήδη αρκετές φορές στη Ρωσία όπου έχει συναντηθεί με τον Ρώσο Πρόεδρο ενώ και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο – έχει συνομιλήσει επί ώρες ακούγοντας τις ρωσικές θέσεις, με τον Ρώσο ομόλογό του Λαβρόφ στην Σαουδική Αραβία.

Στο πρώτο σενάριο υπάρχει η πιθανότητα οι ΗΠΑ να κάνουν και πάλι στροφή προς το Κίεβο. Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αφήσει ανοιχτό το παράθυρο να ασκήσει πιέσεις στη Μόσχα, εάν οι προσπάθειες και οι προτάσεις του εξακολουθήσουν να γίνονται δεκτές με διπλωματικές «ντρίπλες» και διαρκή «νιετ», προκειμένου να γίνει ένα πρώτο σημαντικό βήμα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος γνωρίζει και έχει ήδη αφήσει στο τραπέζι να υπάρχει σε κοινή θέα, το «πιστόλι» των περαιτέρω κυρώσεων στο ρωσικό πετρέλαιο.

Ο Τραμπ έχει την δυνατότητα να βάλει νέες κυρώσεις όχι μόνο προς τη Ρωσία, αλλά και σε όσους ακόμη αγοράζουν ρωσικό αργό. Αυτό θα πλήξει σημαντικά την μοναδική πηγή από την οποία το Κρεμλίνο εξακολουθεί να χρηματοδοτεί τις μάχες στην Ουκρανία. Μία τέτοια κίνηση δεδομένα θα πιέσει και θα πονέσει αρκετά και μάλιστα όχι μόνο την Ρωσία, αλλά και την Κίνα, με την οποία ο Τραμπ έχει επίσημα ανοιχτό εμπορικό και οικονομικό πόλεμο. Το σενάριο, αν και στο τραπέζι δύσκολα θα προχωρήσει. Με μία τέτοια κίνηση η Ρωσία δεδομένα και πάλι θα αυξήσει σημαντικά την επιθετικότητά της στα πεδία και οι ΗΠΑ δεν θα έχουν άλλο τρόπο απάντησης από το να ενισχύσουν και πάλι μαζικά το Κίεβο και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι… Αν επιλεγεί τελικώς το συγκεκριμένο σενάριο θα είναι μία στροφή 180 μοιρών από τον Λευκό Οίκο από αυτές που σπανίως επιλέγει να κάνει ο Ντόναλντ Τραμπ.

Σενάριο δεύτερο: Η Ουκρανία αμιγώς ευρωπαϊκό θέμα

Το δεύτερο σενάριο αποτελεί και την πλέον πιθανή των αμερικανικών επιλογών. Ο Τραμπ έχει υπογραμμίσει με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους πως ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι αμερικανικό, αλλά ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Αν θέσει σε εφαρμογή τη δεύτερη επιλογή που έχει, θα πράξει αυτό ακριβώς: θα αφήσει το Κίεβο και τους Ευρωπαίους εταίρους του να προσπαθούν να περιορίσουν τις απώλειες από μία Ρωσία που θα αυξήσει - και σε αυτή την περίπτωση - περαιτέρω την επιθετικότητά της. Εάν αυτή είναι τελικώς η επιλογή της Ουάσιγκτον, πέρα από την Ουκρανία και η Ευρώπη θα βρεθεί σε ακόμη δυσκολότερη θέση.

Μπορεί η κινητικότητα της Ένωσης και τα αντανακλαστικά της να «ξύπνησαν» μετά από δεκαετίες «ύπνωσης» και αδράνειας, αλλά σήμερα θα είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει τρόπος με τον οποίο ο πόλεμος θα τελειώσει με ευρωπαϊκή παρέμβαση. Τα ευρωπαϊκά όπλα θα αυξηθούν όπως και τα κεφάλαια για να καλυφθούν οι τεράστιες ανάγκες των Ουκρανών, αλλά ουσιαστική λύση στο πρόβλημα δεν θα βρεθεί.

Η αποχώρηση της Ουάσιγκτον και η «all in» εμπλοκή της Ευρώπης μπορεί να «πουληθεί» ως νίκη στο εσωτερικό για την Ρωσία , αλλά δεν θα είναι τέτοια… Το Γαλλικό – Βρετανικό και Γερμανικό σχέδιο θα είναι το μόνο σχέδιο στο τραπέζι. Αυτό θα σημάνει πως ο ρωσικός όρος για «αποχή» ευρωπαϊκών στρατευμάτων από τα ουκρανικά εδάφη δεν θα γίνει ποτέ «σεβαστός». Παράλληλα, μία αμιγώς ευρωπαϊκή διαχείριση της κρίσης, θα φέρει και πάλι τη Ρωσία σε καθεστώς «κατειλημμένης γραμμής». Το Κρεμλίνο θα επικοινωνεί με την Ουάσιγκτον αλλά αυτή η παράμετρος δεν θα είναι πλέον όσο επιδραστική και κομβική είναι σήμερα. Η πραγματική αποχώρηση της Ουάσιγκτον από το τεκταινόμενα στην Ουκρανία θα είναι μεγάλος «πονοκέφαλος» για την Γηραιά ήπειρο. Όμως, αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσει αποτελέσματα από την Ευρώπη για την Ευρώπη. Αν τελικώς μάλιστα η Ένωση καταφέρει να προωθήσει μεσοπρόθεσμα ένα σχέδιο Ειρήνης, το Κρεμλίνο και η Ουάσιγκτον θα είναι αμφίδρομα ηττημένοι, οι μεν πρώτοι γιατί δεν θα γίνουν σε καμία περίπτωση δεκτοί οι όροι τους οποίους τουλάχιστον σήμερα οι ΗΠΑ φαίνονται να ακούν και, σε δεύτερο χρόνο, γιατί θα ακολουθηθεί ο ευρωπαϊκός οδικός χάρτης λύσης και όχι ο Αμερικανικός.

Όποια κι αν είναι τελικώς η κατάληξη της «ζαριάς» που επιλέγουν σήμερα οι ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία φαίνεται να δικαιώνονται όσοι έλεγαν, ακόμη και πριν από τις εκλογές των ΗΠΑ που έφεραν τον Τραμπ για μία δεύτερη θητεία στην Ουάσιγκτον, πως ο πόλεμος στην ανατολική Ευρώπη είναι εξόχως πολύπλοκος για να τελειώσει σε μία, σε 100 ή και 500 ημέρες…

Πηγή: protothema.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Και ο Τραμπ απειλεί Ουκρανία και Ρωσία ότι θα αποχωρήσει από τις συνομιλίες αν δεν επιτευχθεί συμφωνία
• Το Πεκίνο διαμαρτύρεται για τα μέτρα των ΗΠΑ κατά του ναυπηγικού του τομέα