Οι διαδηλώσεις στα κατεχόμενα, η κοσμοθεωρία της κοσμικότητας και η επιβολή της Τουρκίας στους Τ/κ

Ανακοινώνοντας την επιστροφή του στην ενεργό πολιτική, ο γιος του Ραούφ Ντενκτάς, Σερντάρ, ο οποίος έχει στο παρελθόν κάνει παρέλαση σε διάφορα «αξιώματα» των κατεχομένων, δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως «η κατάσταση στη ‘χώρα’ και η πόλωση που επιχειρείται να δημιουργηθεί είναι ανησυχητικές», αναφερόμενος στο θέμα της μαντίλας.

Η εντύπωση πως όσοι είναι ενάντια στον πειθαρχικό «κανονισμό» για την μαντίλα στα σχολεία είναι και ενάντια της μαντίλας είναι λανθασμένη, ανέφερε ο Σερντάρ Ντενκτάς. «Αυτή η ‘χώρα’ δεν ήταν ποτέ κατά της μαντίλας. Καμία γυναίκα με μαντίλα δεν αντιμετώπισε ποτέ καμία ασέβεια ή υπαινιγμό. Το θέμα εδώ αφορά ένα παιδί, η επιβολή και η πολιτικοποίηση της θρησκείας. Εδώ είναι μια ‘χώρα’ που παρά την βρετανική πίεση έχει ασπαστεί τις αρχές και τις μεταρρυθμίσεις του Ατατούρκ, την τουρκικότητα και τη θρησκεία», πρόσθεσε, κάνοντας ενδεχομένως μία πολύ καλή σύνοψη των συναισθημάτων των Τουρκοκυπρίων για το μείζον ζήτημα που προέκυψε με την μαντίλα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Νέα «φωτιά διαμαρτυρίας» στα κατεχόμενα κατά του κανονισμού για τη μαντίλα (pics)

Το γεγονός ότι στις διαδηλώσεις των προηγούμενων ημερών ο Σερντάρ Ντενκτάς βρέθηκε πλάι πλάι με τον Μουσταφά Ακιντζί είναι ενδεχομένως ο μεγαλύτερος συμβολισμός για την σημασία που αποδίδουν οι Τ/κ στο ζήτημα αυτό. Τους δύο άνδρες χωρίζει πολιτικά μια άβυσσος, όμως ενώνονται στο ζήτημα της κοσμικότητας της τ/κ κοινότητας, επειδή αυτό θεωρείται ίσως το πιο σημαντικό στοιχείο ταυτότητας των Τ/κ και φαίνεται να υιοθετείται ακόμη και από αυτούς που δεν υιοθετούν τον κεμαλισμό -που είναι από μόνος του βαθιά προβληματικός- στο σύνολό του.

Ο ισλαμισμός ως πολιτική προσέγγιση είναι ξένος για τους Τ/κ, ακόμη κι αν αποτελεί την κύρια πολιτική ταυτότητα του ΑΚΡ στην Τουρκία. Δεν υπήρξαν στην Κύπρο οι ανάλογες πολιτικές διεργασίες, ούτε οι ίδιες επιρροές, που να δημιούργησαν τέτοιες τάσεις στην τ/κ κοινότητα. Κατά κάποιο τρόπο ήταν προστατευμένοι από αυτή την πολιτική ζύμωση, μέχρι που η κατοχική χώρα αποφάσισε να τους τους επιβάλει και τον ισλαμισμό της, κάτι που δυσκολεύει ακόμη και φανατικούς οπαδούς του ψευδοκράτους και της διχοτόμησης.

Είτε ιδεολογικά ως κεμαλιστές, είτε πολιτισμικά ως Τ/κ, τρόμαξαν από την υποκινούμενη από την Άγκυρα και υλοποιήσιμη από τους έποικους απόφαση να επιτραπεί η χρήση της μαντίλας στα σχολεία, επειδή στην κοσμικότητα βασίζεται η κοσμοθεωρία τους. Εκεί συναντιούνται οι δεξιοί με τους αριστερούς και οι οπαδοί του ενιαίου κράτους με αυτούς της διζωνικής και των δύο κρατών∙ στη θέση ότι η θρησκεία δεν μπορεί να διαδραματίζει κανένα θεσμικό ρόλο ή να συνιστά κινητήριο δύναμη πολιτικών αποφάσεων. Και ακριβώς επειδή είναι στοιχείο κουλτούρας, φαίνεται να είναι σχεδόν καθολική η προσέγγιση αυτή.

Ακόμη και η σύζυγος του Ερσίν Τατάρ -η οποία σε αντίθεση με την Εμινέ Ερντογάν που κυκλοφορεί με το κεφάλι καλυμμένο- διαθέτει περιποιημένα ξανθά μαλλιά, δεν έχει «ανοσία» από την τουρκοκυπριακή ταυτότητα και της είναι ουσιαστικά αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Την περασμένη εβδομάδα, η Σιμπέλ Τατάρ συντάχθηκε με τους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την απόφαση της ψευδοκυβέρνησης του UBP, λέγοντας σε ανάρτησή της πως η τροποποίηση του «νόμου» ήταν αχρείαστη και δικαιολογημένη η αντίδραση των πολιτών.

Έγραψε, μάλιστα, πως θα πήγαινε και η ίδια στη διαδήλωση αν δεν είχε άλλη υποχρέωση, διευκρινίζοντας ότι σέβεται όσες γυναίκες φορούν μαντίλα και θεωρεί αναφαίρετο το δικαίωμα για μία ενήλικη γυναίκα. Τόνισε, ωστόσο, πως είναι αντίθετη στο να υποχρεώνονται να φορούν μαντίλα ανήλικες μαθήτριες από τις οικογένειές τους, εντός σχολικών αιθουσών που είναι αναρτημένη η φωτογραφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Εξήγησε, δε, πως η ανάρτησή της έγινε με γνώμονα τη συνείδησή της και ως Τουρκοκύπρια της οποίας ο πατέρας ήταν Χατζής και η ίδια είναι θρησκευόμενη και πήγε προσκύνημα στην Μέκκα.

Και μπορεί η ανάρτηση της Σιμπέλ Τατάρ να έτυχε πολιτικής εκμετάλλευσης από εκείνους εντός του UBP που αντιτίθενται στην υποψηφιότητα του Τατάρ στις παράνομες «προεδρικές εκλογές», αλλά στην πραγματικότητα δεν έλεγε κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν και περισσότεροι Τ/κ οπαδοί ενός κόμματος που μπορεί να είναι βαθιά εθνικιστικό αλλά δεν ήταν ποτέ ισλαμιστικό. Οι αναφορές των τ/κ ΜΜΕ σε εκνευρισμό της Άγκυρας προφανώς αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, που δεν θα το έλεγε ο Τατάρ και η σύζυγός του αλλά το λένε πολλοί άλλοι: Ότι πρόκειται για μία επιβολή από την Τουρκία, κάποιου είδους πολιτισμικό ιμπεριαλισμό.

Οι Τ/κ αποφάσισαν να μαζεύονται κάθε νύχτα. Να ανάβουν φωτιές μέχρι η ψευδοκυβέρνηση να αποσύρει τον κανονισμό της. Κάποιοι με ιδεολογικά κίνητρα και πλακάτ «κάτω τα χέρια από τα παιδιά μας» και «δεν θα επιτρέψουμε στους πολιτικούς ισλαμιστές να κακοποιούν τα κορίτσια» και κάποιοι με καθαρά πολιτικά, ζητώντας παραίτηση του Ουνάλ Ουστέλ και αντικατάστασή του από τα δικά τους κόμματα. Η αντίδρασή τους δεν σχετίζεται με το Κυπριακό ή τις πολιτικές θέσεις που εκφράζουν εκεί, δεν έχει ως βάση τη λύση, την πλήρη ένταξή τους στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Δεν είναι καν κατηγορώ κατά της Τουρκίας, της κατοχής ή του παράνομου εποικισμού, τουλάχιστον για τους πολλούς. Είναι όμως υπαρξιακή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Μαθητές στα κατεχόμενα πήγαν σχολείο ντυμένοι στα μαύρα για να διαμαρτυρηθούν για τη μαντίλα
• Επιστροφή στην ενεργό πολιτική ανακοίνωσε ο Σερντάρ Ντενκτάς
• Στην επίθεση ο Ερχιουμάν-«Οι Τ/κ μπορούν να λαμβάνουν τις δικές τους αποφάσεις»