Αστυνομικός ήθελε να κατεβεί υποψήφιος στις βουλευτικές αλλά τον «έκοψε» ο τότε Αρχηγός-Δικαιώθηκε και στο Εφετείο

Την απόρριψη έφεσης κατά πρωτόδικης κρίσης Διοικητικού Δικαστηρίου να ακυρώσει απόφαση της Αστυνομίας με την οποία απαγόρευσε τη συμμετοχή μέλους της ως υποψηφίου στις βουλευτικές εκλογές του 2021 αποφάσισε στις 13 Μαρτίου το Εφετείο.

Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, ο Εφεσίβλητος (πρωτόδικα, ο Αιτητής), μέλος της Αστυνομικής Δύναμης, ζήτησε υπηρεσιακή άδεια απουσίας με σκοπό να υποβάλει υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 2021 και ενώ η αρχική (προφορική) τοποθέτηση της Αστυνομίας ήταν θετική, εν συνεχεία μεταβλήθηκε (γραπτώς) σε αρνητική.   

Προστίθεται ότι ο Εφεσίβλητος προσέβαλε μέσω προσφυγής την απόφαση της Αστυνομίας να μην του επιτρέψει να υποβάλει υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του 2021, λόγω κατ’ ισχυρισμόν ασυμβίβαστου/κωλύματος/ένστασης που προκύπτει από τη θέση του ως Αστυφύλακας.

Ακολούθως, με την εφεσιβαλλόμενη απόφασή του ημερ. 28.4.2021, το πρωτόδικο Δικαστήριο κήρυξε την προσφυγή βάσιμη και ακύρωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, καθότι έκρινε τον Κανονισμό που όριζε ότι τα μέλη της Αστυνομίας δεν έχουν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές ασύμβατο με το Άρθρο 64 του Συντάγματος και, κατά προέκταση, με το Άρθρο 179 του Συντάγματος που ορίζει ότι το Σύνταγμα είναι ο υπέρτατος νόμος της Δημοκρατίας (τηρουμένου του Άρθρου 1Α του Συντάγματος).   

Όπως αναφέρεται, με τον πρώτο λόγο έφεσης, η Εφεσείουσα (πρωτόδικα, η Καθ’ης η Αίτηση) προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πληροφοριακού χαρακτήρα, οπότε λανθασμένα κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ως εκτελεστή διοικητική πράξη, ενώ με τον δεύτερο λόγο έφεσης, η Εφεσείουσα προβάλλει πως εσφαλμένα και πεπλανημένα το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι ο Κανονισμός είναι αντισυνταγματικός ως αντίθετος και ασύμφωνος με το Άρθρο 64 του Συντάγματος και κατ’ επέκταση με το Άρθρο 179 του Συντάγματος, καθώς και με την Αρχή της Ισότητας και ότι οι εκ του Εφεσίβλητου προβληθέντες ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας δεν δημιουργούν θέμα αλυσιτέλειας.

Σύμφωνα με το Εφετείο, ο πρώτος λόγος έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται καθώς το επιχείρημα της Εφεσείουσας πως η προσβαλλόμενη απόφαση απλά πληροφορεί την άποψη της Διοίκησης σε σχέση με τις πρόνοιες του Κανονισμού χωρίς να τίθεται καν θέμα ερμηνείας αυτού από πλευράς του Αρχηγού Αστυνομίας καταρρίπτεται από τα επίδικα γεγονότα.   

Συμπληρώνεται ότι ο δεύτερος λόγος έφεσης ομοίως κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται αφού το Άρθρο 64 του Συντάγματος δεν επιτρέπει την προσθήκη οποιασδήποτε προϋπόθεσης (προς άσκηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι) άλλης από αυτές τις οποίες το ίδιο εξαντλητικά παραθέτει, η διά πρωτογενούς ή δευτερογενούς νομοθεσίας προσθήκη έτερης προϋπόθεσης είναι ασύμβατη με το Άρθρο 64, ακόμα και αν τέτοια προσθήκη ήταν συμβατή με άλλες συνταγματικές επιταγές, όπως την Αρχή της Αναλογικότητας ή την Αρχή της Ισότητας.

«Η έφεση απορρίπτεται. Επιδικάζεται το ποσό των 3000 ευρώ (επιπλέον ΦΠΑ), ως κατ’ έφεση έξοδα, υπέρ του Εφεσίβλητου και κατά της Εφεσείουσας», καταλήγει το Εφετείο στην απόφασή του.