Κατήγγειλε ότι η γειτόνισσά της υφίστατο βία και ο αστυνομικός της απάντησε «έχουμε άλλες δουλειές»

Το θέμα της έμφυλης βίας και των περιστατικών βίας στην οικογένεια απασχόλησε για μια ακόμη φορά την Επιτροπή Νομικών της Βουλής. Όπως προκύπτει, η Κύπρος έχει κάνει βήματα προόδου, ωστόσο ακόμη υπολείπονται πολλά να γίνουν, κυρίως όσον αφορά τις συμπεριφορές ένστολων που γίνονται δέκτες του πρώτου κρίσιμου τηλεφωνήματος που αφορά την καταγγελία περιστατικού, αλλά και τον τρόπο που τυγχάνουν χειρισμού αυτές οι υποθέσεις από τη στιγμή της καταγγελίας μέχρι και την εκδίκαση τους. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η αναφορά για αστυνομικό ο οποίος έγινε δέκτης καταγγελίας και απάντησε πως «έχουμε άλλες δουλειές, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε».

Η συζήτηση στην Επιτροπή Νομικών έγινε με αφορμή την πρόταση νόμου του βουλευτή Χαραλάμπου Θεοπέμπτου για τον τροποποιητικό νόμο περί βίας στην Οικογένεια, πρόληψης και προστασίας θυμάτων, ώστε οι δίκες να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Όπως ανέφερε ο βουλευτής ενώπιον της Επιτροπής, μετά από επαφές που έκανε, διαπίστωσε ότι ένα από τα πράγματα που επιθυμούν τα θύματα είναι η διεξαγωγή των δικαστικών διαδικασιών κεκλεισμένων των θυρών. Πρόσθεσε ότι το αίτημα αυτό των θυμάτων μπορεί να εδράζεται σε πολλούς λόγους, σημειώνοντας πως «το θύμα μπορεί να δέχεται εκβιασμό ή να φοβάται, καθώς δημιουργούνται πολλά προβλήματα».

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δια της εκπροσώπου Ντόριας Χαραλάμπους, επεσήμανε ενώπιον της Επιτροπής ότι «όποια προσπάθεια γίνεται προς τον σκοπό της υποβοήθησης των θυμάτων, εμείς είμαστε υπέρ».

Από την πλευρά της, η εκπρόσωπος της Νομικής Υπηρεσίας εξέφρασε προβληματισμό για δύο ζητήματα. Πρώτον, ότι «το θύμα, παρά το ότι το αφορά η διαδικασία, καθώς ήταν δέκτης των αδικημάτων, εντούτοις στο δικό μας σύστημα δεν λαμβάνει μέρος στη διαδικασία, υπό την έννοια ότι αυτό δεν εκπροσωπείται. Παρουσιάζεται ως μάρτυρας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, από την Κατηγορούσα Αρχή, επομένως το να καλείται το θύμα να δηλώσει κατά πόσο επιθυμεί ή όχι είναι κάπως παράδοξο».

Επιπλέον, σημείωσε ότι «πάντοτε η Κατηγορούσα Αρχή, μεταξύ άλλων παραγόντων, εξετάζει και την επιθυμία του θύματος και την ευαλωτότητα του θύματος, ώστε να ετοιμάσει σχετικό αίτημα προς το Δικαστήριο για δίκη κεκλεισμένων των θυρών». Το δεύτερο ζήτημα που απασχολεί τη Νομική Υπηρεσία, σύμφωνα με την εκπρόσωπό της, έγκειται στο γεγονός ότι η δημόσια δίκη είναι συνταγματικό δικαίωμα του κατηγορουμένου, το οποίο είναι μέρος της έννοιας της δίκαιης δίκης. Και δεδομένου ότι είναι μια θεμελιώδης αρχή, μόνο σε εξαιρέσεις μπορεί να περιορίζεται. Επεσήμανε πως το Δικαστήριο εξετάζει, μεταξύ άλλων παραγόντων, και το αν η δίκη πρέπει να διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, ενώ πρόσθεσε ότι, αν ο κανόνας είναι να διεξάγονται οι διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών, αυτό θα ήταν αντισυνταγματικό. Τόνισε ότι είναι στην ευχέρεια του Δικαστηρίου να αποφασίσει.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, κλήθηκαν διάφοροι οργανισμοί και φορείς για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προξένησε η αναφορά της κ. Ελένης Ευαγόρου, εκ μέρους της γυναικείας κίνησης ΠΟΓΟ, η οποία προχώρησε σε μια καταγγελία που δεν αποτελεί τιμή για τα σώματα ασφαλείας. Όπως ανέφερε, «υπάρχουν μεγάλα προβλήματα αναφορικά με την έμφυλη βία, ειδικά αν το 2025, αστυνομικός απαντά στο τηλέφωνο σε τοπικό τμήμα, στο οποίο κάλεσε γειτόνισσα θύματος έμφυλης βίας, λέγοντας “κυρία, έχουμε άλλες δουλειές, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε τώρα”». Επίσης, όπως σημείωσε, η ΠΟΓΟ ενημέρωσε το 112, το οποίο τους είπε ότι δεν είναι αρμόδιοι, και διερωτήθηκε γιατί σε τέτοια περιστατικά δεν μπορεί η Αστυνομία να παρέμβει άμεσα.

Επιπρόσθετα, επεσήμανε ότι «πολλές γυναίκες που πηγαίνουν στο Δικαστήριο ζητούν από τις οργανώσεις να είναι μαζί τους» και σημείωσε πως αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί. Πρόσθεσε ότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι «το Δικαστικό μας σύστημα αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, στερεότυπες αντιλήψεις από τους ίδιους τους Δικαστές, γυναίκες και άνδρες», οπότε αν δοθεί στους Δικαστές το δικαίωμα για διαδικασίες κεκλεισμένων των θυρών, «είναι σαν να επιβεβαιώνουμε περαιτέρω το άβατο των Δικαστών».

Από την πλευρά της, η Ουρανία Σχίζα, εκ μέρους της γυναικείας οργάνωσης του ΔΗΣΥ, ανέφερε ότι συμφωνεί με την πρόταση για διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών, ενώ τόνισε το ζήτημα ότι το θύμα κατά τη διάρκεια της κατάθεσής του στο δικαστήριο έχει οπτική επαφή με τον θύτη. Όπως ειπώθηκε ενώπιον της Βουλής, η κατάθεση γίνεται συχνά μέσω οπτικογραφημένης μαρτυρίας. Παράλληλα, η εκπρόσωπος της γυναικείας οργάνωσης του Δημοκρατικού Συναγερμού αναφέρθηκε στον χρόνο που χρειάζεται για να εκδικαστεί μια υπόθεση και όπως είπε, «ίσως τα θύματα να δέχονται πιέσεις ή και απειλές, κάτι που οδηγεί το θύμα να αποσύρει τη μαρτυρία του».

Πάντως, όπως λέχθηκε θύμα και θύτης δεν έχουν οπτική επαφή, η κατάθεση του θύματος γίνεται είτε μέσω τηλεδιάσκεψης, είτε με διαχωριστικό για να αποτρέπεται η οπτική επαφή.

Από την πλευρά της, η κ. Νικολέτα Λουκά, εκ μέρους της γυναικείας οργάνωσης των Οικολόγων, σημείωσε ότι στηρίζουν ό,τι αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, με το όλο θέμα πάντως να απασχολεί έντονα τόσο την Επιτροπή όσο και τη δημόσια συζήτηση, με στόχο να ενισχυθεί το πλαίσιο προστασίας των θυμάτων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Με μωβ και πορτοκαλί βλέπουμε τη βία-Είκοσι δύο γυναικοκτονίες στην Κύπρο τα τελευταία πέντε χρόνια
• Το 36,1% γυναικών στην Κύπρο έζησαν σωματική ή σεξουαλικη βία κατά την διάρκεια της ζωής τους