Το πολιτικό κενό, οι tiktokers που ποντάρουν στην αδιαφορία και τα νέα κόμματα που βγαίνουν για «ψάρεμα»

Ψηλά στην επικαιρότητα βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες οι ανακοινώσεις για τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών και ταυτόχρονα οι προθέσεις κάποιων tiktokers να κατέλθουν την πολιτική, ακολουθώντας το παράδειγμα του Φειδία Παναγιώτου. Είναι σαφές πως διάγουμε μία περίοδο, κατά την οποία εντοπίζεται από πολλές και διάφορες κατευθύνσεις ένα πολιτικό κενό, το οποίο ευελπιστούν κάποιοι να γεμίσουν στις Βουλευτικές Εκλογές του 2026.

Αν και οι τάσεις αποσυσπείρωσης των κομμάτων είναι ορατές εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία, το κενό που έχει δημιουργηθεί κατέστη έκδηλο στις Ευρωεκλογές του 2024, όταν από το πουθενά ένας influencer κατετάγη τρίτος, κερδίζοντας μία από τις έξι θέσεις της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ψήφος περίπου 70,0000 συμπατριωτών μας στον Φειδία Παναγιώτου, ο οποίος παραμένει εξαιρετικά αμφιλεγόμενος και ως επαγγελματίας πολιτικός, λόγω των επιλογών του, δόθηκε παρά το γεγονός πως ο ίδιος παραδεχόταν ότι «ακουστά» την είχε την πολιτική και ότι θα μάθει αφού εκλεγεί. Όπως διαφάνηκε, η έλλειψη γνώσεων και επαφής δεν κρίθηκε αρκετά καλός λόγος για να τον απορρίψουν και έτσι τον έστειλαν στα ευρωπαϊκά έδρανα, όπου θεωρείται πλέον από το «Brussels bubble» δούρειος ίππος του Elon Musk και φαίνεται να ασχολείται πολύ περισσότερο με την παραγωγή βίντεο παρά με την παραγωγή πολιτικής στην καθημερινότητά του.

Προφανώς και ο Φειδίας Παναγιώτου δεν γέμισε κάποιο πολιτικό κενό, όπως αποσκοπούν τα νέα κόμματα που βρίσκονται στα σκαριά, καθώς δεν διεκδίκησε τις εκλογές ως πολιτικό πρόσωπο με πολιτικές θέσεις και εξακολουθεί να μην τοποθετείται πάντα πολιτικά ακόμη και τόσους μήνες μετά την εκλογή του. Αυτό που έκανε ήταν να κεφαλαιοποιήσει τον θυμό και την απαρέσκεια μερίδας πολιτών με τον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικές δυνάμεις, κάτι που επιδιώκουν να επαναλάβουν και άλλες προσωπικότητες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η ψήφος στον Φειδία ήταν κυρίως ψήφος εκδικητική, προς ένα κομματικό σύστημα που δείχνει να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας ή τουλάχιστον κάποιων δημογραφικών ομάδων.

Η προωθούμενη αλλαγή του ορίου για το δικαίωμα ψήφου στα 17 χρόνια αντί των 18 που είναι σήμερα, δυνητικά μεγαλώνει την δεξαμενή των νεαρών ψηφοφόρων, που από τα exit polls φάνηκε πως ήταν και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του Φειδία τον Ιούνιο∙ αν βέβαια αποφασίσουν να πάνε να ψηφίσουν. Γεγονός που φαίνεται πως υπάρχουν διάφοροι tiktokers πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν, όπως προκύπτει από τις εξαγγελίες και τα κουτσομπολιά του τελευταίου διαστήματος.

Η δε αυτόματη εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους ανθρώπων που τόσα χρόνια δεν ενδιαφέρονταν να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, η οποία επίσης βρίσκεται υπό συζήτηση, δημιουργεί μια νέα θεωρητική δεξαμενή ψηφοφόρων, που επίσης δεν ξέρουμε πώς θα συμπεριφερθούν αλλά σίγουρα θα επιχειρήσουν να δελεάσουν οι μη πολιτικοί υποψήφιοι, ποντάροντας στην προηγούμενη πολιτική τους αδιαφορία. Αν και είναι αρκετά πιθανόν αυτοί οι νέοι ψηφοφόροι να διοχετευθούν κυρίως στη δεξαμενή της αποχής, είναι προφανές γιατί αποτελούν στόχο για τους υποψήφιους που θα διεκδικήσουν τις εκλογές με απολιτίκ ατζέντα και κύριο προσόν την αναγνωρισιμότητα και τη δημοφιλία τους ανάμεσα σε συγκεκριμένες ομάδες του πληθυσμού.

Το πολιτικό κενό, ωστόσο, δεν αναμένεται να καλυφθεί από τους tiktokers, που δεν αναμένεται να έχουν σοβαρή πολιτική πρόταση. Οι ψηφοφόροι που θέλουν πολιτική εκπροσώπηση και όχι να κάνουν πασιαμά εις βάρος των πολιτικών, δεν πρόκειται να στραφούν εκεί. Εάν, όμως, εξακολουθούν να απορρίπτουν τα υφιστάμενα κόμματα και τα όσα πρεσβεύουν, όπως είναι άλλωστε και όλες οι ενδείξεις, είναι πιθανόν αρκετοί πολίτες να αναζητήσουν εναλλακτικές επιλογές. Και εδώ είναι που ποντάρουν οι νέοι πολιτικοί σχηματισμοί.

Το πρώτο κόμμα που αναμένεται να δοκιμάσει να «ψαρέψει» από την δεξαμενή των δυσαρεστημένων είναι το Volt, που ήδη δοκιμάστηκε στις διπλές εκλογές, καταφέρνοντας μάλιστα να ξεπεράσει κάποια από τα κόμματα της Βουλής σε επίπεδο ποσοστών. Το Volt στοχεύει σε μια δεξαμενή ψηφοφόρων με πιο προοδευτικές απόψεις και με συγκεκριμένο προσανατολισμό υπέρ της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στο Κυπριακό. Όπως είναι, άλλωστε, της μόδας, έχει έντονες θέσεις κατά της διαφθοράς, ενώ αναμένεται να στοχεύσει κυρίως στους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ αλλά και των ομοϊδεατών του στο Κυπριακό, οι οποίοι εντοπίζονται και σε άλλους κομματικούς χώρους.

Ασαφές παραμένει το σκηνικό σε σχέση με το πώς θα κινηθεί ο τέως Γενικός Ελεγκτής, Οδυσσέας Μιχαηλίδης, και τα άτομα που τον υποστηρίζουν, στους οποίους, όπως φημολογείται, υπάρχουν και υφιστάμενοι βουλευτές διαφόρων κομμάτων. Ο ίδιος φαίνεται ότι ενδιαφέρεται κυρίως για τις Προεδρικές Εκλογές παρά για τις Βουλευτικές αλλά το έργο του θα ήταν ευκολότερο αν η πλατφόρμα του εξασφάλιζε και κοινοβουλευτική παρουσία. Σε αυτή την περίπτωση αποτελεί ερώτημα τι είδους αμάλγαμα απόψεων θα προκύψει, καθώς, πέραν της καταπολέμησης της διαφθοράς, δεν έχει ξεκαθαρίσει ο πολιτικός προσανατολισμός που θα έχει το νέο εγχείρημα. Ενδεχομένως, οι δεξαμενές ψήφων στις οποίες θα στοχεύσει θα εξαρτούνται από τα πρόσωπα που θα βρίσκονται τελικά στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας.

Αυτό που σίγουρα έχει προσανατολισμό είναι το κόμμα που προανήγγειλε ο ανεξάρτητος βουλευτής Λεμεσού, Ανδρέας Θεμιστοκλέους, με το όνομα Δημοκρατικό Εθνικό Κίνημα. Πρόκειται για ένα κόμμα που κινείται στον χώρο της Δεξιάς με σαφή συντηρητικό χαρακτήρα και που αναμένεται να στοχεύσει στην δεξιά δεξαμενή, όπου τα νερά είναι θολά και δεν είναι σίγουρο πού σταματά η περιοχή που επικρατεί ο ΔΗΣΥ και πού ξεκινά η περιοχή που επικρατεί το ΕΛΑΜ.

Άλλο ένα ερώτημα είναι τι θα γίνει με την πρωτοβουλία που ανακοίνωσε ο πρώην βουλευτής των Νέων Οριζόντων, Χρίστος Κληρίδης. Ο γνωστός νομικός βρίσκεται σε διεργασίες για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχηματισμού και αν βρει επαρκή υποστήριξη, αναμένεται πως αυτός θα δοκιμαστεί στην κάλπη του 2026. Αν όντως λάβει σάρκα και οστά αυτό το εγχείρημα, τότε το πιθανότερο είναι να κινείται στον χώρο της κεντροδεξιάς, με έμφαση την αντιομοσπονδιακή γραμμή στο Κυπριακό, τη μεσαία τάξη αλλά και το ζήτημα της διαφθοράς, κάτι που ενδεχομένως να παρουσιαστεί ως δελεαστικό στους «άστεγους» ψηφοφόρους του Κέντρου.