Επιμένει ο Σταυριανός, άσκησε έφεση επί της... τελεσίδικης απόφασης της Ολομέλειας-Ανύπαρκτη διαδικασία

18 Δεκεμβρίου 2024, Ολομέλεια Ανωτάτου (Σταματίου, Γιασεμής, Μαλαχτός, Δημητριάδου-Ανδρέου, Ιωαννίδης, Εφραίμ, Δαυίδ): «Στρέφοντας κατά προτεραιότητα την προσοχή στο ζήτημα της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να επιληφθεί, τόσο της υπό συζήτηση Αίτησης, όσο και της προηγηθείσας αίτησης για παραχώρηση άδειας καταχώρησης της, ως τούτο προβλήθηκε από την πλευρά των ενιστάμενων, δεν χρειάζεται να λεχθούν πολλά. Δεν συμφωνούμε με την προσέγγιση των τελευταίων. Κατ' επανάληψη η νομολογία μας έχει αναγνωρίσει και διακηρύξει τη δυνατότητα απευθείας ανάληψης της εκδίκασης υποθέσεων από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η οποία ουδέποτε στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει μια υπόθεση, κατευθείαν και τελεσίδικα, ανεξάρτητα από τη φύση της δικαιοδοσίας που κατά περίπτωση ασκεί».

Το πιο πάνω απόσπασμα συμπεριλαμβάνεται στην απόφαση του Ανωτάτου, το οποίο εξετάζοντας τα όσα τέθηκαν ενώπιον του, έκρινε μεν πως υπάρχει νομικό σφάλμα από πλευράς της θανατικής ανακρίτριας που 19 χρόνια μετά απεφάνθη πως ο θάνατος του Θανάση Νικολάου επήλθε λόγω στραγγαλισμού, καθώς απέκλεισε τον ιατροδικαστή Πανίκο Σταυριανό, δεδομένης και της απόφασης του ΕΔΑΔ που υπέδειξε πλημμελή διερεύνηση, εντούτοις αποφάσισε να απορρίψει την αίτηση του για ακύρωση του πορίσματος, για λόγους δημόσιου συμφέροντος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Πώς το Ανώτατο έκοψε στην μέση την απόφαση για Θανάση-Έκρινε «απαραίτητο» τον Σταυριανό, επίκληση στο δημόσιο συμφέρον

Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, ο ιατροδικαστής προέβη σε δηλώσεις, προαναγγέλλοντας μεταξύ άλλων, νέα νομικά διαβήματα, ενώ ακολούθησε ο εξής διάλογος:

-Νομικά διαβήματα εναντίον ποιων;

-Όταν και εφόσον αυτά τα πράγματα γίνουν, θα τα μάθετε. Μεν βιάζεστε, εβιαστήκετε ήδη τόσο πολύ σε αυτή την υπόθεση. Μην βιαστείτε άλλο.

{...}

-Όταν λέτε θα κινηθείτε νομικά, εννοείται εναντίον...;

-Δεν είπα εγώ θα κινηθώ νομικά, είπα για νομικές διαδικασίες. Μάθε να τις αναλύεις».

Δεδομένης της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου, που όπως καταγράφει είναι τελεσίδικη- πέραν του ότι αυτό προνοεί η νομοθεσία - το νέο επεισόδιο στο τραγικό και θλιβερό σήριαλ 20 ετών που άνοιξε, θεωρείτο λήξαν. Και αυτό διότι, η Ολομέλεια, αποφάσισε τελικά να μην ακυρώσει το πόρισμα της θανατικής ανακρίτριας, καθώς κάτι τέτοιο «δεν θα εξυπηρετούσε τελικά το δημόσιο συμφέρον και την απονομή της δικαιοσύνης στην ευρύτερη διάσταση τους».

Ωστόσο, με διαφορετικό τρόπο «αναλύει» τα δεδομένα η πλευρά του Πανίκου Σταυριανού, η οποία επιμένει να ζητά την ακύρωση του πορίσματος και πλέον την απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με μια διαδικασία που στην ουσία δεν προνοείται.

Αν και η απόφαση θεωρείται τελεσίδικη από την στιγμή που ο δικαστής Δαυίδ αποφάσισε να εξεταστεί απευθείας από την Ολομέλεια, η υπεράσπιση του ιατροδικαστή καταχώρησε έφεση επί της απόφασης, κάτι που χαρακτηρίζεται πρωτοφανής αλλά και άνευ ουσίας. Και αυτό διότι, η απόφαση εκδόθηκε από την Ολομέλεια του Ανωτάτου και όχι από Δικαστή ώστε να υπάρχει δικαίωμα έφεσης, συνεπώς το μέλλον της θεωρείται προδιαγεγραμμένο, αφού τέτοια διαδικασία, όπως επιβεβαιώνουν και νομικοί, δεν υπάρχει. Με απλά λόγια, ο ιατροδικαστής ζητά από την Ολομέλεια που εξέδωσε την απόφαση, να εξετάσει την δική της... απόφαση!

Αυτό που ενδεχομένως να θέλει να πετύχει το στρατόπεδο του Σταυριανού, είναι να δείξει πως εξάντλησε όλα τα ένδικα μέσα, ώστε στη συνέχεια να προσφύγει στο ΕΔΑΔ, το οποίο, το 2020, καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία για τους χειρισμού της, καταλογίζοντας μεταξύ άλλων ευθύνες στον ιατροδικαστή.

Όπως είχε αναφερθεί στην απόφαση του ΕΔΑΔ, η έρευνα της Aστυνομίας ήταν πλημμελής γιατί από την αρχή θεωρήθηκε πως η υπόθεση επρόκειτο για μια απλή συνήθη περίπτωση αφύσικου θανάτου. Το αποτέλεσμα της έρευνας της Αστυνομίας στηρίχθηκε στα ευρήματα της ιατροδικαστικής γνώμης του Πανίκου Σταυριανού, ο οποίος διαπίστωσε πως ο αποβιώσας πιθανότατα να αυτοκτόνησε. Το ΕΔΑΔ προχώρησε μάλιστα και υπέδειξε πως δεν έγινε οποιαδήποτε προσπάθεια να ανιχνευθεί άλλη πιθανή αιτία θανάτου. Αντί αυτού, το πόρισμα για την αιτία θανάτου στηρίχθηκε μόνο στην εικασία και γνώμη του ιατροδικαστή ως προς την αιτία θανάτου. Οι δε κατονομαζόμενες παραλείψεις, όπως ανέφερε το ΕΔΑΔ, υπονόμευσαν την αληθοφάνεια των πορισμάτων της αρχικής έρευνας και τροφοδότησαν τις υποψίες της οικογένειας για συγκάλυψη, λέγοντας πως μια πιο προσεκτική και ενδελεχής συλλογή αποδεικτικών στοιχείων θα μπορούσε να είχε ρίξει φως σε ορισμένες κρίσιμες πτυχές της υπόθεσης.

Πέραν της απόφασης του ΕΔΑΔ, ευθύνες στον Πανίκο Σταυριανό καταλογίζει και το πόρισμα Μάτσα-Αλεξόπουλου, ωστόσο ο Γενικός Εισαγγελέας αποφάσισε να μην προχωρήσει σε διώξεις επί των εισηγήσεων των ανεξάρτητων ανακριτών, οι οποίοι καταλόγιζαν ευθύνες και σε μέλη της Αστυνομίας, οι οποίοι πλέον έχουν αφυπηρετήσει.

Όπως είχε λεχθεί ενώπιον του Δικαστηρίου από τον Σάββα Μάτσα, οι ανακριτές υπέδειξαν πως σε βάρος του ιατροδικαστή, ο οποίος κατέληξε μέσα σε δεκαπέντε λεπτά πως επρόκειτο για αυτοκτονία, προκύπτουν επτά ποινικά αδικήματα. Κατά την κατάθεση του ενώπιον της Θανατικής Ανακρίτριας, ο κ. Μάτσας ανέφερε πως «η εισήγηση μας ήταν να διωχθεί ο κ. Σταυριανός για τα αδικήματα του συνεργού μετά την διάπραξη φόνου εκ προμελέτης του Αθανάσιου Νικολάου, της έκδοσης ψευδούς πιστοποιητικού από Δημόσιο Λειτουργό, της ψευδορκίας, των ψευδών πληροφοριών σε αστυνομικό, της καταστροφής αποδεικτικού στοιχείου, της παρεμπόδισης Δικαστικής Διαδικασίας ή Αστυνομικής έρευνας και της παραμέλησης υπηρεσιακού καθήκοντος».

Μετά την απόφαση της Θανατικής Ανακρίτριας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διόρισε δύο νέους ανεξάρτητους ποινικούς ανακριτές, οι οποίοι από την μια αναζητούν τους δολοφόνους του Θανάση Νικολάου και από την άλλη διερευνούν το θέμα των ευθυνών, σε όλα τα μέτωπα.

Σημειώνεται, πως ο ιατροδικαστής είχε κληθεί να καταθέσει και ενώπιον του Μάτσα-Αλεξόπουλου, ωστόσο, σύμφωνα με τον πρώτο, αρνήθηκε να απαντήσει σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις, ενώ οι ενέργειες του Πανίκου Σταυριανού στην πολύκροτη υπόθεση, εξετάζονται και από τους νέους ποινικούς ανακριτές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η απόφαση του Ανωτάτου χωρίς νικητή, το περί δικαίου αίσθημα και το δημόσιο συμφέρον