Ο «επαναστάτης» που αντιγράφει το κακό σύστημα και κυριολεκτικά βγάζει τα άπλυτά του στη φόρα

Στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου εξελέγησαν ευρωβουλευτές ο Λουκάς Φουρλάς, ο Μιχάλης Χατζηπαντέλα, ο Γιώργος Γεωργίου, ο Γεάδης Γεάδη και ο Κώστας Μαυρίδης. Όμως, με εξαίρεση ίσως το πολύ στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, ο μέσος πολίτης δεν έχει ιδέα κατά πόσο είναι καθαρές ή βρώμικες οι κάλτσες τους. Το γεγονός αυτό δεν πτοεί τον συνάδελφό τους, Φειδία Παναγιώτου, από το να επιλέγει να εμπλέκεται σε πολύ δημόσιες συζητήσεις, από τις οποίες ενημερωνόμαστε ότι προεκλογικά φορούσε «βρωμισμένες κλάτσες».

Ο Φειδίας κάνει γενικά πολύ κακές επιλογές. Επιλογές που σαφέστατα δεν είναι πολιτικές (αν και σε κάποιες περιστάσεις μιμούνται άτσαλα την τυπική πολιτική συμπεριφορά) και που το μόνο στο οποίο αποσκοπούν είναι να συντηρούν τη δημόσια συζήτηση γύρω από το πρόσωπό του. Επειδή, ακριβώς, δείχνει να έχει ανάγκη από δημοσιότητα, να τρέφεται υπαρξιακά από αυτήν. Και ενδεχομένως, από τη λίγη επαφή που δείχνει να έχει με το Ευρωκοινοβούλιο, να έχει αντιληφθεί πως πολύ δύσκολα προκύπτει δημοσιότητα για τις πολύ καλές παρεμβάσεις για τη σύσταση μηχανισμού συνεργασίας για τα δάνεια προς την Ουκρανία και την χορήγηση έκτακτης μακροοικονομικής χρηματοδοτικής συνδρομής στη χώρα ή την υλοποίηση του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ουρανού (πραγματικά θέματα στην ατζέντα του Ευρωκοινοβουλίου που συνεδρίαζε στο Στρασβούργο, ενώ ο Φειδίας Παναγιώτου διαδήλωνε μόνος του στην Πλατεία Ελευθερίας στη Λευκωσία).

Αν έμαθε κάτι ο νεαρός ευρωβουλευτής από την σύντομη θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ότι τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι ευρωβουλευτές τις περισσότερες φορές είναι ανιαρά, υπερβολικά τεχνικά ή ένας συνδυασμός των δύο και αφορούν τον πολίτη μόνο όταν τον επηρεάζουν και μάλιστα όταν υπάρχει αποτέλεσμα, όχι απλώς συζήτηση. Για παράδειγμα, ο ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ, Μιχάλης Χατζηπαντέλα, είχε στην ατζέντα μία έκθεση σχετικά με την πρόταση απόφασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για κινητοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση για τους απολυμένους εργαζομένους ύστερα από αίτηση του Βελγίου.

Αυτά είναι τα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι ευρωβουλευτές και η αντίδραση του μέσου ανθρώπου, μετά την πέμπτη ανάγνωση του τίτλου με απορημένο ύφος, είναι το χασμουρητό. Τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι πολύ σημαντικά και χρήσιμα, εξού και είναι απραίτητο, αλλά όχι ιδιαίτερα κατανοητά ή ενδιαφέροντα. Συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να φέρουν views και likes σε ευρωβουλευτές-influencers, που αποφεύγουν να κάνουν lives για την ανάγκη αναθεώρησης του κανονισμού για τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα από την παγκόσμια πρωτεύουσα της γραφειοκρατίας. Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε ένα πλαίσιο που δεν θεωρεί ευπρόσδεκτα τα κάθε λογής χωρκαθκιά που είναι γενικά αποδεκτά στην κυπριακή Βουλή.

Αφού ο Φειδίας Παναγιώτου εμπέδωσε πώς η συντριπτική πλειοψηφία των πράξεων του ως ευρωβουλευτής δεν προσφέρεται για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ούτε καν ως infotainment και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του για συνεχή προσοχή και συζήτηση του ονόματός του, κατέφυγε σε θέματα που και ο ίδιος έβρισκε πιο ενδιαφέροντα (αγνοώντας τις διαστάσεις τους), όπως για παράδειγμα την καθοδήγηση νεαρών κοριτσιών για το πώς να μπουν στη βιομηχανία του πορνό. Επίσης ξεκίνησε τους διάφορους καβγάδες και τα ξεκατινιάσματα, από τα οποία προέκυψαν συζητήσεις που προφανώς δεν τιμούν ούτε τον ίδιο ως αξιωματούχο, ούτε και την Κυπριακή Δημοκρατία η οποία εκπροσωπείται από άτομο που εμπλέκεται σε τέτοιου είδους συζητήσεις.

Αυτά, βέβαια, έγιναν τις προηγούμενες ημέρες. Όμως ο ευρωβουλευτής-influencer ήθελε σημασία και αυτή την εβδομάδα, αφού είχε κατασταλάξει ο κουρνιαχτός από αυτά τα ρεζιλίκια. Έτσι αποφάσισε να το παίξει… μαθητοπατέρας και να καλέσει τα ανήλικα παιδιά στα οποία προσφέρει tips για το onlyfans, να φύγουν από το σχολείο και να πάνε να διαδηλώσουν στο πλευρό του, στην πλατεία Ελευθερίας, για το γεγονός πως, με τον νέο νόμο, δεν θα μπορούν να του προσφέρουν κλικς σε σχολικό χρόνο. Χωρίς να προηγηθεί καμία απολύτως διαβούλευση με τους μαθητές, χωρίς να προσπαθήσει καν να διερευνήσει το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, χωρίς να συνεκτιμήσει τις δικές τους εισηγήσεις και χωρίς να προηγηθεί κάποια ουσιαστική συνεννόηση, αποφάσισε να τους καλέσει να αφήσουν τις τάξεις τους για να πάνε να μάθουν από το δικό του τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο συνδικαλισμό και ακτιβισμό.

Ο Φειδίας Παναγιώτου συνεχίζει να πλασάρεται (ίσως να το πιστεύει κιόλας πραγματικά) ως το διαφορετικό, το νέο και το φρέσκο, ως ο «επαναστάτης» που ήρθε να ανατρέψει το σύστημα και τα κατεστημένα. Όμως λειτούργησε όπως ακριβώς κάνουν τα κόμματα, προσπαθώντας να δώσει γραμμή σε μία συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα και να την καθοδηγήσει να εφαρμόσει την δική του ατζέντα, υπό το πρόσχημα της έγνοιας που υποτίθεται επιδεικνύει. Με τη διαφορά ότι, σε αντίθεση με τα κόμματα, δεν διαθέτει τον απαραίτητο μηχανισμό και την εμπειρία για να υποστηρίξει με μαζικότητα κάτι τέτοιο, και ως εκ τούτου έγινε ρεζίλι όταν εμφανίστηκαν 30-40 μαθητές στη μεγαλειώδη διαμαρτυρία του. Όταν αντιλήφθηκε πόσο εκτεθειμένος έμεινε αποφάσισε να τα ρίξει όλα στον «πόλεμο» που δέχεται από το κακό σύστημα και όχι στο γεγονός πως ζήτησε από παιδιά, που ουδέποτε μπήκε στη διαδικασία να ακούσει, να χάσουν χρόνο από τα μαθήματά τους για να συντηρηθεί η παρουσία του ιδίου στην επικαιρότητα.

Βασικά, ο ευρωβουλευτής προσπαθεί να λειτουργήσει πολιτικά και δεν του βγαίνει, για αυτό και λειτουργεί κυρίως ως influencer, κάτι που κατέχει καλά. Ίσως, όμως, να μην έχει καταλάβει τα όρια της επιρροής του και τον βαθμό που αυτή εφαρμόζεται στα διάφορα πλαίσια. Ως ένα πρόσωπο που πρωταγωνιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα έπρεπε να γνωρίζει (και ενδεχομένως, με τον νέο του ρόλο, να προωθεί και σχετικές ρυθμίσεις) πού βρίσκονται τα όρια του influencing, κάτι που όμως δείχνει να αγνοεί.

Ο κόσμος των influencers δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Για παράδειγμα, σε μια πιο σκοτεινή γωνιά του tiktok από αυτήν που εδρεύει ο Φειδίας, υπάρχουν φονταμενταλιστές influencers, που προσπαθούν να επηρεάσουν τον κόσμο υπέρ της ιδέας του radical unschooling. Πρόκειται για γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και τους επιτρέπουν να μαθαίνουν μόνο ό,τι θέλουν και όταν αυτά το ζητήσουν. Τέτοιοι γονείς έχουν αναλφάβητα δεκάχρονα και τεράστια περηφάνεια για το γεγονός πως δεν άφησαν το κακό εκπαιδευτικό σύστημα να επιβάλει στα παιδιά τους να μάθουν το αλφάβητο χωρίς να το θέλουν πραγματικά και έτσι μεγαλώνουν άτομα χωρίς βασικότατες δεξιότητες, που θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να είναι λειτουργικά, με το επιχείρημα ότι είναι ελεύθερα. Και προσπαθούν να επηρεάσουν και άλλους γονείς να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους (που τους αποφέρει και τα ανάλογα οικονομικά κέρδη), υπό τον μανδύα του influencer.

Προφανώς και ο ευρωβουλευτής-influencer δεν προωθεί κάτι τέτοιο. Πιστεύει, όμως, κι εκείνος στο κακό σύστημα και στους «ελεύθερους ανθρώπους» που το αψηφούν. Ξεκινά από την ίδια βάση καχυποψίας και απόρριψης, που ευδοκιμεί στον κόσμο του influencing. Και από την ίδια αυτή βάση ξεκινούν και όλες οι θεωρίες συνωμοσίας, όπως αυτές για τον κορωνοϊό, που θυμήθηκε στην άδεια Πλατεία Ελευθερίας.

Ο κόσμος δεν ψήφισε τον Φειδία για να ξεκατινιάζεται και να ξεσηκώνει τα παιδιά από το σχολείο. Δεν τον ψήφισε για να προωθεί την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου σώματος, δεν τον ψήφισε για να ακούει για την μπουγάδα του. Τον ψήφισε επειδή τον έπεισε πως μπορεί να πιο χρήσιμος από αυτούς που απέρριπτε και τον απογοήτευσαν. Και χρήσιμος είναι όταν κάνει τη δουλειά του, όχι όταν κυριολεκτικά βγάζει τα άπλυτά του στη φόρα.