Ασυνόδευτοι ανήλικοι μετανάστες σε ένα κράτος που δείχνει να μην ξέρει να τους διαχειριστεί

Δεν πρόλαβε να κατασταλάξει ο κουρνιαχτός από την υπόθεση με τις ανήλικες στη Λεμεσό, οι οποίες ενώ βρίσκονταν υπό την επιμέλεια του κράτους, βρέθηκαν μπλεγμένες σε ληστεία ενός κατά πολύ μεγαλύτερου σε ηλικία άνδρα, ο οποίος κατηγορείται ότι διέπραττε σεξουαλικά αδικήματα εις βάρος τους και μάλλον δεν πήρε κανείς χαμπάρι, και το Υφυπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας και οι Υπηρεσίες του βρέθηκαν ξανά στο επίκεντρο και πάλι για ανήλικους υπό την εποπτεία του κράτους. Το ζήτημα αυτή τη φορά αφορά τους ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες και, όπως φάνηκε, το κράτος δεν ελέγχει καθόλου την κατάσταση.

Είναι σαφές ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τους ανήλικους που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό την επιμέλεια του κράτους. Είτε είναι ελλιπής ο έλεγχος, είτε ελλιπές το ενδιαφέρον, αυτοί οι ανήλικοι δεν λαμβάνουν την στήριξη που χρειάζονται και στα μάτια του απλού κόσμου η επιμέλεια που ασκείται από το κράτος είναι αρκετά αμελής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μετά το σάλο μετακίνησαν τους ανήλικους από τη στέγη-Καταχωρήθηκε υπόθεση εναντίον 17χρονου

Είναι κατανοητό πως δεν πρόκειται για ένα εύκολο έργο. Μόνο οι ασυνόδευτοι ανήλικοι είναι, σύμφωνα με τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, περισσότεροι από 1300. Ένας αριθμός αρκετά μεγάλος, αποτελούμενος από παιδιά που προέρχονται από διαφορετικές κουλτούρες, κουβαλούν μαζί τους τραύματα και που βρίσκονται μόνα σε ένα ξένο τόπο. Και που δεν έχουν όλα την ίδια αντίδραση σε πράγματα και καταστάσεις.

Είναι ξεκάθαρο πως η διαχείρισή τους δεν είναι εύκολη υπόθεση και κανένας δεν υποστήριξε το αντίθετο. Υπάρχουν, όμως, πολλές αμφιβολίες κατά πόσον ό,τι γίνεται μέχρι σήμερα είναι σωστό ή επαρκές, δεδομένου πως κάποιοι από αυτούς τους ανήλικους αναπτύσσουν παραβατική ή ποινική συμπεριφορά, ενώ βρίσκονται υπό την εποπτεία του κράτους.

Για παράδειγμα, η μετακίνηση είκοσι ασυνόδευτων ανηλίκων σε στέγη ηλικιωμένων δεν εδράζεται στην κοινή λογική. Προφανώς η Κυβέρνηση έψαχνε κάπου να τους στεγάσει μετά τον εμπρησμό της δομής στην οποία διέμεναν, μέχρι να μεταφερθούν αλλού. Αλλά αυτό θα ήταν κατανοητό αν συνέβαινε για δυο-τρεις μέρες, έστω μία εβδομάδα, ως λύση ανάγκης. Η παραμονή τους σε ένα τέτοιο χώρο για τρεις μήνες δεν μπορεί να δείχνει τίποτα άλλο εκτός από προχειρότητα και αργά αντανακλαστικά.

Προφανώς οι αρμόδιοι δεν χρειάζονταν κανέναν να τους πει ότι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι δεν έχουν τα ίδια ωράρια με τους έφηβους, δεν έχουν τις ίδιες συμπεριφορές και δεν έχουν τις ίδιες αντοχές και, ως εκ τούτου, η μακροχρόνια συμβίωσή τους δεν ενδεικνυόταν, ακόμη και αν μέλη της συγκεκριμένης ομάδας εφήβων δεν επιδείκνυαν παραβατική συμπεριφορά. Οι ηλικιωμένοι με χίλια δυο προβλήματα υγείας, χρειάζονται ηρεμία, ησυχία και την ευκαιρία να ζήσουν όσο όμορφα γίνεται τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Οι γεμάτοι ενέργεια έφηβοι, που δεν φαίνεται να είχαν και ιδιαίτερα παραγωγικές δραστηριότητες ή δραστηριότητες που να τους ενδιέφεραν για να διοχετεύουν αυτή την ενέργεια, ήταν οι χειρότεροι δυνατοί συγκάτοικοι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Το κράτος δεν ήταν αρκετό-Ηχούσε συναγερμός για τους ασυνόδευτους ανήλικους αλλά δεν έβρισκαν λύσεις

Σύμφωνα με τα όσα κατήγγειλαν βουλευτές στις αρμόδιες Αρχές εγκαίρως αλλά αγνοήθηκαν, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι κατατρομοκρατούσαν τους ηλικιωμένους και τους εργαζόμενους στη στέγη, καθώς και την ευρύτερη περιοχή, αλλά ο προγραμματισμός για μετακίνησή τους συνέπεσε χρονικά με τη δημοσιοποίηση του θέματος από τα ΜΜΕ, ενώ η λογική υπαγορεύει ότι θα έπρεπε να είχε υλοποιηθεί εβδομάδες προηγουμένως. Όλο αυτό το διάστημα, το κράτος, που ήταν ο κηδεμόνας τους, παρουσιαζόταν πλήρως ανήμπορο να σταματήσει τη δράση τους.

Οι αρμόδιοι δεν ήξεραν πού ήταν μπλεγμένοι αυτοί οι ανήλικοι που υποτίθεται ήταν υπεύθυνοι να προσέχουν. Γίνεται λόγος για δραστηριότητα που έχριζε αστυνομικής παρέμβασης, όπως χρήση ναρκωτικών, κλοπές και βανδαλισμοί, μεταξύ άλλων. Υπάρχει, επίσης, καταγγελία για άσεμνη επίθεση σε γυναίκα. Ποιος είχε την ευθύνη να το αποτρέψει; Ποιος είχε την ευθύνη να το διαχειριστεί; Και ποιος είχε την ευθύνη να το σταματήσει; Τι καλύτερο προσφερόταν σε αυτούς τους έφηβους ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να γεμίζουν τις ώρες τους παραγωγικά από την δράση εις βάρος άλλων; Ποιου είδους παρεμβάσεις και τι είδους στήριξη ήταν διαθέσιμη σε παιδιά σε μια στέγη ηλικιωμένων; Αυτά είναι ερωτήματα, οι απαντήσεις των οποίων δεν είναι ξεκάθαρες στο ευρύ κοινό, πέραν του ότι βρίσκονταν σε διαφορετικό πρόγραμμα.

Οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας αναγνωρίζουν ότι αυτοί οι ανήλικοι χρειάζονται εξατομικευμένες προσεγγίσεις. Υπήρξε, όμως, εξατομικευμένη προσέγγιση ή έστω ατομική προσοχή; Γενικά είναι κατανοητή η κάθε περίπτωση ξεχωριστά και υπάρχει επαρκές επιστημονικό προσωπικό με διαθέσιμο χρόνο να τη χειριστεί; Ούτε για αυτά τα ζητήματα δίνεται μια ξεκάθαρα εικόνα, πέραν μιας ευρύτερης ανοργανωσιάς και μιας αίσθησης ότι επιδεικνύεται ολιγωρία και γίνονται μισές δουλειές.

Το κράτος έχει την ευθύνη οι ανήλικοι υπό την προστασία του να είναι εν δυνάμει χρήσιμοι ενήλικες και όχι εν δυνάμει εγκληματίες. Οτιδήποτε άλλο συνιστά αποτυχία. Και μια τέτοια αποτυχία δική του είναι και αποτυχία όλων μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Έφερναν και τους φίλους τους και τρομοκρατούσαν τους τρόφιμους οι ανήλικοι-Εργαζόμενη οδηγήθηκε σε παραίτηση