Το δράμα των αγνοουμένων δεν είναι challenge στο διαδίκτυο

Έντονη συζήτηση και σάλο έχουν προκαλέσει τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τη συζήτηση που είχε ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, Φειδίας Παναγιώτου με την Ομάδα Πρωτοβουλίας Συζύγων-Τέκνων Αγνοουμένων, κατά την οποία ο εκπρόσωπος της Κύπρου στην Ευρώπη φέρεται ότι αντιμετώπισε με ειρωνεία τα παιδιά εκείνων των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους για την Κύπρο, με την κατάσταση να γίνεται πιο έκρυθμη, ειδικά μετά την απολογία του κατά την οποία θέλησε να κάνει αναφορά στα κακά κόμματα, τους κακούς δημοσιογράφους, να τονίσει ότι είπε «δύο-τρεις κουβέντες παραπάνω» και να τους καλέσει σε ένα podcast για να λύσουν τη διαφωνία τους.

Τα όσα αναφέρει η Ομάδα Πρωτοβουλίας Παιδιών αγνοουμένων ότι τους είπε ο ευρωβουλευτής είναι ανησυχητικά, ειδικά η αναφορά «ε καλά κόρη μου εν είσαι η μόνη ορφανή», δεδομένου ότι πρόκειται για άτομο που έχει θείο αγνοούμενο, όπως ο ίδιος ανέφερε, αλλά λαμβάνοντας υπόψη πως πρόκειται για πρόσωπο που έχει επιλεγεί από μία μεγάλη μερίδα πολιτών, για να εκπροσωπεί την Κύπρο στην Ευρώπη. Ανάμεσα στους 71,000 ψηφοφόρους που επέλεξαν να εμπιστευτούν τον Φειδία Παναγιώτου, ενδεχομένως να είναι και παιδιά αγνοουμένων, που είχαν χάσει κάθε ελπίδα από τα κόμματα.

Στο σύντομο βίντεο της «απολογίας» του, που μόνο απολογία δεν ήταν, ξεκίνησε με μία προσπάθεια να αποπροσανατολίσει. Έριξε τα καρφιά του στα κακά κόμματα, που τον πολεμούν και είναι εναντίον του, επειδή είναι ανεξάρτητος και τον φοβούνται. Και μπορεί ο ίδιος να δίνει στους ακόλουθούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στους ψηφοφόρους του τη δυνατότητα να καθορίσουν τις αποφάσεις που θα λάβει, δεν κατάλαβε ότι το μοναδικό όνομα που θα ακουστεί και το μοναδικό πρόσωπο που πλήττεται από την δημόσια συζήτηση, είναι ο ίδιος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Πήρε θέση ο Φειδίας για το περιστατικό με παιδιά αγνοουμένων-Μιλά για παρεξήγηση

Ο Φειδίας Παναγιώτου, μπορεί πριν τις εκλογές να διαμήνυε πως δεν θα γίνει πολιτικός, δεν θα ακολουθεί την πεπατημένη και θα είναι ο δικός του χαρακτήρας, εντούτοις στην πρώτη δυσκολία στράφηκε στην εύκολη λύση. Βγήκε μπροστά, πέταξε μία αναφορά για πόλεμο που δέχεται, σε μία προσπάθεια να κερδίσει την συμπάθεια ακόμη και εκείνων που του ασκούν κριτική και μετά έριξε στο τραπέζι και το δακρύβρεχτο «αμαυρώνουν το όνομά μας», ώστε να πείσει ότι όλα έγιναν για σκοπιμότητες. Και εδώ έρχεται το πρώτο ερώτημα. Για ποιες σκοπιμότητες μιλά ο κ. ευρωβουλευτής; Θεωρεί ότι η ανακοίνωση και οι δημόσιες καταγγελίες των παιδιών αγνοουμένων, που έζησαν τις τραγικές συνέπειες της τουρκικής εισβολής στο πετσί του, μεγαλώνοντας με μία απώλεια που ποτέ δεν είχε καλυφθεί, εξυπηρετούν το συμφέρον του ΔΗΣΥ ή του ΑΚΕΛ ή οποιουδήποτε κόμματος και προσπαθούν να σπιλώσουν το όνομά του;

Ο ίδιος στο βίντεό του ανέφερε ότι τα άτομα της Ομάδας Πρωτοβουλίας τον πλησίασαν και του ζήτησαν να προχωρήσει με δράσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και να τους καλέσει, ώστε να μπορέσουν να προωθήσουν το ανθρωπιστικό ζήτημα της Κύπρου, που μισό αιώνα μετά, παραμένει το ίδιο, καθώς υπάρχουν αρκετά εμπόδια στις προσπάθειες ανεύρεσης αγνοουμένων. Ο ίδιος εξέφρασε την αντίθεσή του με αυτή την προσέγγιση και θέλησε να το αναφέρει στα άτομα με τα οποία συνομιλούσε, καθώς όπως είχε αναφέρει, δεν ήθελε να δώσει κούφιες υποσχέσεις. Όμως, θα πρέπει να γνωρίζει ότι πλέον κατέχει μία θέση, η οποία του δίνει και το κύρος και τη δύναμη, να προβάλλει διάφορα ζητήματα και θέσεις και δεν είναι απλά ένας influencer στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Λίγες ημέρες πριν, οι ευρωβουλευτές του ΔΗΣΥ, Λουκάς Φουρλάς και Μιχάλης Χατζηπαντέλα είχαν προβεί σε μία δράση, ώστε να στείλουν ένα μήνυμα για τερματισμό της κατοχής στην Κύπρο. Και μπορεί ο ίδιος να μην ανήκει σε κάποια πολιτική ομάδα με δύναμη εντός του Ευρωκοινοβουλίου, ωστόσο αυτό δεν τον εμποδίζει από το να προβεί σε κάποια παρόμοια κίνηση, με το να θέσει τα άτομα που εδώ και 50 χρόνια περιμένουν να μάθουν νέα για το δικό τους άνθρωπο, απέναντι από τους συναδέλφους του, όπως έγινε με τη Χαρίτα Μάντολες το 2019, μετά από μία πρωτοβουλία του Κώστα Μαυρίδη.

Πάντως, τόσο ο ευρωβουλευτής όσο και οι εκπρόσωποι της Ομάδας Πρωτοβουλίας παιδιών αγνοουμένων, είχαν αναφέρει πως η συζήτηση που έγινε ήταν έντονη και από τις δύο πλευρές. Είναι λογικό σε μία έντονη συζήτηση να ειπωθούν πράγματα που να προκαλέσουν σύγχυση ή περαιτέρω ένταση. Είναι επίσης λογικό μετά να απολογηθεί εκείνος που θα τις πει. Σε αυτή την περίπτωση, ο Φειδίας διαμηνύει ότι απολογήθηκε «αν είπε καμιά κουβέντα παραπάνω». Όμως, η μια κουβέντα παραπάνω δεν είναι το «ε καλά κόρη μου εν είσαι η μόνη ορφανή», ούτε το «τζαι εγώ έχω θείο αγνοούμενο αλλά εν κάμνω έτσι», ούτε το «ποια νομίζεις ότι είσαι». Αυτά είναι καθαρές προσβολές και το λιγότερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να αποσύρει και να απολογηθεί. Ειδικά όταν αυτή η συζήτηση συμβαίνει στην παρουσία συζύγου αγνοουμένου, που για μισό αιώνα περιμένει με τη φωτογραφία στο χέρι, πάνω από το ακουστικό για να μάθει νέα για την τύχη του συζύγου της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Δριμεία επίθεση Συζύγων και Τέκνων Αγνοουμένων κατά Φειδία-«Εισπράξαμε ειρωνεία και χλευασμό, περιμένουμε απολογία»

Είναι απολύτως λογικό κάποιος να έχει τη δική του θέση, αντίληψη, άποψη για την τουρκική εισβολή και κατά πόσο θέλει να καταπιάνεται με το θέμα των αγνοουμένων. Ωστόσο, μπροστά στο δράμα που βιώσαν αυτά τα παιδιά, που μεγάλωσαν χωρίς την μία γονική φιγούρα και σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς κανένα εκ των δύο, αυτό που έχει να κάνει ο καθένας, αφενός είναι να σεβαστεί αυτό τον πόνο και αφετέρου, αυτοί που έχουν την εξουσία, να υποσχεθούν πως θα κάνουν το άπαν των δυνάμεών τους για να βοηθήσουν με τον δικό του τρόπο. Όχι να ειρωνεύεται, ακόμη και σε μία heated, όπως είπε ο ίδιος, συζήτηση. Η σωστή λέξη που έψαχνε, μίας και μιλούμε ελληνικά, είναι έντονη. Είναι πάντως χρήσιμο να αναφερθεί πως το δράμα των αγνοουμένων δεν είναι ένα διαδικτυακό challenge, ούτε ένα θέμα για ένα podcast. Όταν είναι κάποιος σε θέση ισχύος, είναι καλό να την χρησιμοποιεί για να φέρει την αλλαγή που ψάχνει, ειδικά όταν θεωρεί πως όσα έγιναν μέχρι στιγμής, δεν ήταν ικανά για να αλλάξουν την κατάσταση.

Στο μεταξύ, ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής υπονόησε ότι για την κατάσταση φταίνε τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι, που πρόβαλαν την είδηση, λέγοντας πως έγινε για τα κλικς. Από τη μία, με αυτό τον τρόπο ο ευρωβουλευτής θεωρεί ότι αν δεν δινόταν προβολή στο θέμα, ενδεχομένως να μην έπαιρνε τη διάσταση που πήρε και ίσως να μην έπρεπε να δοθεί λόγος σε αυτά τα άτομα. Δηλαδή, τα ΜΜΕ επειδή έδωσαν βήμα στα άτομα που μεγάλωσαν χωρίς τον πατέρα, τη μητέρα ή και τους δύο γονείς και σε αυτούς που για μισό αιώνα περιμένουν πάνω από το τηλέφωνο για να μάθουν για την τύχη των δικών τους ηρώων, είναι «κακά», αλλά όταν έδιναν βήμα στον ίδιο, δεν ήταν! Αυτό όμως που δεν έχει καταλάβει ο κ. Παναγιώτου, αν τα ΜΜΕ είχαν αγνοήσει την υποψηφιότητα του και δεν έδιναν τόση προσοχή σε αυτή, τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών θα ήταν διαφορετικά. Βέβαια η άποψη του κ. Παναγιώτου είναι σεβαστή αλλά το ερώτημα που προκύπτει είναι άλλο. Γιατί κατά την προεκλογική περίοδο δεν αρκέστηκε στα social media, γυρίζοντας την πλάτη στα «κακά» ΜΜΕ και γύριζε από κανάλι σε κανάλι, μέρα παρά μέρα;

Η κατάληξη είναι ότι από το εν λόγω περιστατικό βγήκε ο απολιτίκ ευρωβουλευτής και ενήργησε με τρόπο που ο ίδιος επικρίνει, κατηγορώντας βέβαια άλλους!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Παιδί αγνοούμενου ζήτησε τη συμβουλή του Φειδία και αυτός απάντησε 'καλά κόρη μου εν τζαι είσαι η μόνη ορφανή'»