Το πρωτόκολλο για τον τρόπο έρευνας υποθέσεων βιασμού και η δύσκολη εξίσωση για τις ψευδείς καταγγελίες

Οι υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης κατά γυναικών, είναι ένα από τα πιο λεπτά θέματα που έχει να διερευνήσει η Αστυνομία, η οποία από την μια καλείται να επιδείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στο θύμα και από την άλλη να διαπιστώσει κατά πόσο η καταγγελία, ευσταθεί.

Σε τέτοιου είδους υποθέσεις, οι κινήσεις της Αστυνομίας καθορίζονται μέσα από σχετικό πρωτόκολλο, το οποίο προνοεί πως, όταν υποβληθεί μια καταγγελία, αυτή παραπέμπεται στο ειδικό κλιμάκιο της Δύναμης. Aκολούθως, λαμβάνεται αναλυτική κατάθεση από την παραπονούμενη, ενώ εξετάσεις από πλευράς Αστυνομίας, γίνονται και στη σκηνή που φέρεται να διαπράχθηκε το υπό διερεύνηση αδίκημα. Διενεργούνται επίσης ενέργειες που απαιτούνται ανάλογα με την περίσταση της υπόθεσης, όπως εξέταση κλειστών κυκλωμάτων παρακολούθησης και λήψη καταθέσεων από διάφορα πρόσωπα.

Επιπρόσθετα, βάσει του πρωτοκόλλου, η καταγγέλλουσα πρέπει να εξεταστεί από ιατροδικαστή, τα ευρήματα του οποίου κρίνονται ως πολύ σημαντικά για την πορεία της καταγγελίας. Τα μέλη της Αστυνομίας που εξετάζουν τέτοιου είδους υποθέσεις, θεωρούν βαρύνουσας σημασίας την ιατρική εξέταση, καθώς μέσω αυτής, θα διαφανεί αν υπάρχουν κακώσεις ή άλλα ευρήματα, τα οποία παραπέμπουν σε σεξουαλική κακοποίηση.

Σύμφωνα με αστυνομική πηγή, στις πλείστες των περιπτώσεων, οι ενδεικνυόμενες ενέργειες γίνονται παράλληλα, ωστόσο, υπήρχαν υποθέσεις που ο φερόμενος δράστης συλλαμβάνεται πριν την ιατρική εξέταση, καθώς τα μέλη της Αστυνομίας μπορεί να κρίνουν πως είτε υπάρχει κίνδυνος διαφυγής είτε αλλοίωσης μαρτυρικού υλικού.

Αφότου συλληφθεί ο ύποπτος και δώσει μια πρώτη κατάθεση στους ανακριτές, εν συνεχεία, θα παρουσιαστεί ενώπιον Δικαστηρίου για τη διαδικασία προσωποκράτησης. Σε κάποιες περιπτώσεις, αφότου ο ύποπτος συλληφθεί και τεθεί υπό κράτηση, αποδεικνύεται έπειτα από τις ιατρικές εξετάσεις πως το αδίκημα δεν διαπράχθηκε.

Παρά το γεγονός ότι μια καταγγελία που αφορά βιασμό μπορεί στο τέλος να αποδειχθεί πως είναι ψευδής, εντούτοις το πρόσωπο που θεωρείται ύποπτο, συλλαμβάνεται, παρουσιάζεται ενώπιον Δικαστηρίου και κατ’ επέκταση διασύρεται, ταλαιπωρείται και σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να στιγματιστεί.

Ενδεικτική είναι και η πρόσφατη υπόθεση με την καταγγελία 18χρονης Βρετανίδας, η οποία ανέφερε στις Αρχές πως, «ενδεχομένως να έπεσε θύμα βιασμού», με την Αστυνομία να προχωρεί στη σύλληψη 19χρονου.

Η νεαρή κοπέλα έδωσε τους δικούς της ισχυρισμούς στην Αστυνομία, ενώ ο ύποπτος αρνείτο από την πρώτη στιγμή τα όσα ισχυρίστηκε η 18χρονη, δίνοντας την δική του εκδοχή.

Τελικά, από την εξέταση της Ιατροδικαστού, Αγγελικής Παπέττα, αλλά και την διερεύνηση των τηλεφώνων των δυο προσώπων και των CCTV ,δεν διαπιστώθηκε κάτι που να φανερώνει βιασμό και ως εκ τούτου, ο νεαρός αφέθηκε ελεύθερος.

Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση και έπειτα από διερεύνηση και ιατροδικαστική εξέταση, διαπιστώνεται πως η καταγγελία είναι ψευδής.

Σε τέτοιου είδους υποθέσεις υπάρχουν δυο πρόσωπα, το φερόμενο θύμα και ο φερόμενος θύτης. Αν η καταγγελία αποδειχθεί αληθής, τότε ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης πρέπει να είναι αμείλικτος, ωστόσο, αν αποδειχθεί ψευδής, το πρόσωπο που θεωρείται ύποπτο, ενδεχομένως να συνεχίσει να ταλαιπωρείται, λόγω της σύλληψης του αλλά και του γεγονότος ότι διασύρθηκε ως ύποπτος για βιασμό.

Νομικά, το πρόσωπο το οποίο θεωρεί ότι θίγεται έχει δυο όπλα στη διάθεση του, τα οποία, ωστόσο, ίσως να μην τον δικαιώσουν και ποτέ.

Μιλώντας στον REPORTER, ο δικηγόρος Δημήτρης Απαισιώτης εξήγησε πως, «αν αποδειχθεί ότι η καταγγελία είναι ψευδής, είτε μέσω της έρευνας από πλευράς Aστυνομίας, είτε μέσω παραδοχής του φερόμενου θύματος ότι είπε ψέματα, ο θιγόμενος έχει δυο δρόμους τους οποίους μπορεί να ακολουθήσει, τον ποινικό και τον αστικό».

Στο ποινικό κομμάτι, η Αστυνομία όταν διαπιστώσει ότι η καταγγελία ήταν ψευδής, είναι το αδίκημα της δημόσιας βλάβης, ότι δηλαδή υπήρξε καταγγελία για κατά φαντασία αδίκημα. Σε αυτή την περίπτωση, oι Αρχές έχουν την εξουσία να ανοίξουν ποινική υπόθεση σε βάρος του προσώπου το οποίο προβαίνει στη ψευδή καταγγελία. Όπως, ανέφερε ο κ. Απαισιώτης, «ναι μεν είναι ποινικό αδίκημα, ωστόσο, η ποινή που μπορεί να επιβληθεί είναι πολύ χαμηλή», επισημαίνοντας πως, «το πρόσωπο που καταγγέλλεται για βιασμό μπορεί να του επιβληθεί ποινή δια βίου φυλάκισης, ενώ η ποινή για το αδίκημα της δημόσιας βλάβης, είναι πρόστιμο. Και επιπλέον ο θιγόμενος δεν έχει το δικαίωμα να ασκήσει ιδιωτική ποινική δίωξη, γιατί πρέπει η Αστυνομία να καταγγείλει, καθώς το αδίκημα είναι δημόσιας φύσης».

Στο αστικό κομμάτι, ο παραπονούμενος που καταγγέλθηκε ψευδός, μπορεί να κάνει αγωγή, ώστε να αποζημιωθεί για την ταλαιπωρία που υπέστη, ωστόσο, αν το πρόσωπο που έκανε την καταγγελία φύγει από τη χώρα, τότε θα πρέπει ο θιγόμενος να ψάχνει την αντίδικο στη χώρα της. Ο κ. Απαισιώτης, πάντως, τόνισε πως «στα σεξουαλικής φύσεως αδικήματα έχει το πάνω χέρι η γυναίκα».

Παράλληλα, είναι κοινώς αποδεκτό, πως η σεξουαλική κακοποίηση γυναικών, όντας ένα από τα σοβαρότερα και πιο ειδεχθή αδικήματα, μπορεί να τιμωρηθεί ακόμα και με δια βίου φυλάκιση. Επιπλέον, η διερεύνηση τέτοιων καταγγελιών είναι αρκετά δύσκολη και ευαίσθητη, καθώς τα θύματα συνήθως από φόβο και ντροπή, σίγουρα χρήζουν ειδικής και εξατομικευμένης μεταχείρισης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Τουρίστρια 18 ετών κατήγγειλε πως ενδεχομένως να έπεσε θύμα βιασμού στην Αγία Νάπα-Απορρίπτει ο συλληφθείς
• Αβάσιμη η καταγγελία τουρίστριας περί βιασμού της-Ελεύθερος ο 19χρονος, ζήτησε την ποινική δίωξη της