Η απολιτίκ συζήτηση των κομμάτων που οδήγησε τον απολιτίκ Φειδία στην Ευρωβουλή

Η εκλογή του Φειδία Παναγιώτου στο Ευρωκοινοβούλιο βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων από την Κυριακή. Ένας νεαρός influencer, χωρίς πολιτική εμπειρία και χωρίς να παρουσιάσει πολιτικό πρόγραμμα, κατάφερε να πείσει περισσότερους από 70,000 συμπολίτες μας να τον ψηφίσουν, σείοντας συθέμελα το πολιτικό σύστημα του τόπου.

Στις πρώτες τους αντιδράσεις κάποια πολιτικά κόμματα έσπευσαν να σχολιάσουν αφ’ υψηλού αυτήν την κυριαρχία του απολιτίκ, ξεκάθαρα ενοχλημένοι από την επιβράβευση της απουσίας πολιτικού περιεχομένου από μέρους του 24χρονου ευρωβουλευτή. Όντως ισχύει ότι δεν κατέβηκε στις εκλογές με κεντρικό άξονα τις πολιτικές του προτάσεις, αλλά το γεγονός πως δεν ήταν ποτέ μέρος του κομματικού συστήματος. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ούτε οι πολιτικές δυνάμεις, που τόσο πολύ ενοχλήθηκαν από την εξέλιξη, διαθέτουν θέσεις για ζητήματα που απασχολούν καθημερινά μεγάλες ομάδες πολιτών ή, εάν διαθέτουν, δεν φρόντισαν να τις προτάξουν και να τις συζητήσουν διεξοδικά στο πλαίσιο του προεκλογικού, με αποτέλεσμα ο μέσος ψηφοφόρος δύσκολα να αναγνωρίσει την ύπαρξή τους. Η πραγματικότητα είναι ότι, για κάποια ζητήματα που «καίνε», η πολιτική παρέμβαση των κομμάτων ήταν του ιδίου εύρους με εκείνην του Φειδία: Σχεδόν ανύπαρκτη.

Με βάση τα ευρήματα των exit polls, ο κ. Παναγιώτου κατάφερε να απορροφήσει μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων από τις νεαρότερες ηλικιακές ομάδες και να διεισδύσει αρκετά σε όλες τις υπόλοιπες, με εξαίρεση τους άνω των 60, στους οποίους κατέγραψε μονοψήφια ποσοστά. Καθ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού, ωστόσο, έγινε ελάχιστη συζήτηση που αφορούσε ξεκάθαρα τα ειδικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτές οι νεαρότερες ομάδες.

Οι millennials θεωρούνται μια από τις πιο άτυχες γενιές της ιστορίας, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά παγκοσμίως, και έχουν χαρακτηριστεί ως «γενιά της εξάντλησης». Πέρασαν όλη ή σχεδόν όλη την ενήλικη ζωή τους από κρίση σε κρίση, γεγονός που καθόρισε τα εργασιακά, οικονομικά και οικογενειακά τους δεδομένα σε μεγάλο βαθμό, ενώ και οι νεαρότεροι ενήλικες αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, αν και βρίσκονται στην αγορά εργασίας για μικρότερο χρονικό διάστημα.

Ουσιαστικά άνθρωποι με προσόντα, δεξιότητες και εργασιακή πείρα, παραμένουν μισθολογικά καθηλωμένοι ενώ το κόστος ζωής εκτοξεύεται, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, να αισθάνονται οικονομική ανασφάλεια για να μεγαλώσουν τις οικογένειές τους και να αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα στον τομέα της στέγασης. Τα κόμματα γνωρίζουν αυτά τα δεδομένα, τα περισσότερα κατά καιρούς καταθέτουν και διάφορες προτάσεις, αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι στην πράξη. Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού, δε, οι πολιτικές δυνάμεις συζήτησαν για αυτά τα μισθολογικά καθεστώτα των νέων και τα αλυσιδωτά προβλήματα που προκαλούν όσο και ο Φειδίας Παναγιώτου, τον οποίο κατηγορούν ότι δεν διαθέτει πολιτικές προτάσεις. Η διαφορά του νέου ευρωβουλευτή από αυτούς, όμως, είναι ότι ουδέποτε παρουσιάστηκε ως πολιτικός «σωτήρας», όπως έκαναν συχνά-πυκνά οι δυνάμεις του συστήματος.

Βεβαίως προβλήματα δεν έχουν μόνο οι νεαρότερες ηλικιακές ομάδες. Αντιμέτωποι με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό είναι όλοι οι Κύπριοι και σε απανωτές δημοσκοπήσεις η ακρίβεια αναδεικνυόταν από τους πολίτες ως ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα του τόπου. Όλα τα κόμματα βρίσκονται στη Βουλή, τρία από αυτά βρίσκονται στη συμπολίτευση και ένα από αυτά κυβερνούσε προηγουμένως για δέκα χρόνια, αλλά το ζήτημα της ακρίβειας συνεχώς επιδεινώνεται και το κυπριακό κράτος, στο σύνολό του, αδυνατεί να βρει λύσεις που θα ανακουφίσουν ουσιαστικά τους πολίτες. Σε αντίθεση, όμως, με τον Φειδία, που έχει δηλώσει ότι δεν διαθέτει απόψεις για ζητήματα οικονομίας, τα κόμματα έχουν και παραέχουν απόψεις. Αποτελεσματικότητα είναι που δεν έχουν μέσα από την πολιτική τους δράση. Το ζήτημα αυτό, ωστόσο, παρόλο που απασχολεί μεγάλη μερίδα των πολιτών και τα κόμματα όντως το άγγιξαν, σε καμία περίπτωση δεν ήταν στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου τους τελευταίους μήνες, αν και προσδιοριζόταν από τους πολίτες ως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του τόπου.

Παραδείγματα υπάρχουν και άλλα, που σχετίζονται με άλλους τομείς που απασχολούν τον κόσμο πέραν της οικονομίας, και είναι τρανταχτά. Τα πολιτικά μας κόμματα, με τον πλούσιο πολιτικό τους λόγο, πέρασαν τον προεκλογικό να τσακώνονται για ζητήματα που λίγο ή καθόλου ενδιαφέρουν τους πολίτες. Συζητούσαν ποιος είναι πιο ευρωπαίος από τον άλλον, ποιον θα ήθελαν οι ευρωπαίοι να δουν στις Βρυξέλλες και έκαναν διαγωνισμό για το ποιος είναι πιο μεγάλος εχθρός του ΕΛΑΜ. Διαφήμιζαν ποιος ήταν περισσότερο εναντίον του πραξικοπήματος και ποιος αγαπούσε πιο πολύ τον Μακάριο. Και ενώ ήταν απασχολημένοι να αναπτύσσουν αυτές τις ατζέντες πόλωσης, που μοναδικό στόχο είχαν τα όσο καλύτερα ποσοστά συσπείρωσης, επιδεικνύοντας αδιαφορία για τα πραγματικά προβλήματα και τις ανησυχίες των πολιτών, ένας νεαρός από ένα χωριό της Λευκωσίας τους έλεγε καθημερινά ότι αυτός τουλάχιστον τους αγαπά…