Η οικονομική ανασφάλεια, η κατανόηση των αναγκών και το τεστ σοβαρότητας

Η ακρίβεια φαίνεται πλέον να αποτελεί διαχρονική ανησυχία των πολιτών. Αποτυπώνεται παντού, από τις δημοσκοπήσεις μέχρι τα καφενεία. Η καθημερινότητα φαίνεται να γίνεται όλο και πιο ακριβή, χωρίς να είναι ορατή κάποια βελτίωση. Αντιθέτως, φαίνεται πως οι τελευταίες εξελίξεις που αποσταθεροποίησαν ακόμη περισσότερο την περιοχή της Μέσης Ανατολής, ενδέχεται να αυξήσουν και άλλο το πρόβλημα, καθώς δεν αποκλείονται ανατιμήσεις στα νέα φορτία, αν και δεν το θεωρούν όλοι απαραίτητο.

Προφανώς και τα καύσιμα δεν είναι το μοναδικό προϊόν που πήρε την ανιούσα, αλλά τόσο οι τιμές στα καύσιμα κίνησης όσο και οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου αποτελούν παράγοντες που συμπαρασέρνουν το κόστος άλλων προϊόντων και υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην ακρίβεια.

Η κατάργηση, από 1η Απριλίου, του μειωμένου συντελεστή του φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα, με την οποία επήλθε αύξηση 8,3 σεντ το λίτρο στα καύσιμα κίνησης, αλλά και οι απανωτές αυξήσεις που επιβλήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες, οδήγησαν τις τιμές της αμόλυβδης βενζίνης 95 σε επίπεδα έως 1,60 το λίτρο, ενώ το πετρέλαιο κίνησης αγγίζει το 1,65 το λίτρο.

Η κατάργηση του μέτρου επιδότησης των καυσίμων είχε προκαλέσει αντιδράσεις, επειδή δεν αντικαταστάθηκε με άλλα στοχευμένα μέτρα σε ό,τι αφορά τον γενικό πληθυσμό, παρά μόνο κάποιες ειδικές, πιο ευάλωτες ομάδες. Επηρεάζει, συνεπώς, δυσμενέστερα τα μεσαία στρώματα, τα οποία στην ουσία μπορούν να ενισχυθούν μόνο μέσα από οριζόντια μέτρα, τα οποία η Κυβέρνηση επιθυμεί να καταργήσει και να κινηθεί περισσότερο προς την κατεύθυνση της στόχευσης, όπως είναι και οι ευρωπαϊκές συστάσεις. Συνεχίζει, βέβαια, να υφίσταται η επιδότηση του ρεύματος και ο μηδενικός ΦΠΑ σε μία σειρά από προϊόντα, τα οποία αποτελούν οριζόντια μέτρα, ωστόσο το κράτος δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί στοχευμένα στην πίεση που αισθάνεται η μεσαία τάξη και ιδιαίτερα αυτοί που ανήκουν στις χαμηλότερες εισοδηματικές της κατηγορίες.

Τα νοικοκυριά κάνουν περικοπές από δραστηριότητες και έξοδα που ενδεχομένως να τροφοδοτούσαν άλλα νοικοκυριά, για να πληρώσουν τα επιτόκια των τραπεζών και τους λογαριασμούς της ΑΗΚ και πολύ λίγα από αυτά τα χρήματα επιστρέφουν πίσω σε ανθρώπους σαν και αυτούς. Οι πολίτες ζουν σε συνθήκες οικονομικής ανασφάλειας, καθώς δεν μπορούν να προβλέψουν μέχρι πού θα φτάσουν οι τιμές και πότε επιτέλους θα υπάρξει μια εξομάλυνση, ώστε το κόστος ζωής να είναι συμβατό με τις πραγματικές δυνατότητες των μισθών τους, οι οποίοι δεν φτάνουν πλέον εκεί που έφταναν τα προηγούμενα χρόνια. Και ο πολιτικός κόσμος, εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, πρέπει να φροντίσουν να βρεθούν οι λύσεις εκείνες που θα μειώσουν το αίσθημα ανασφάλειας και θα αποτελέσουν ανάσα για όλο τον κόσμο.

Ουδείς υποστηρίζει πως είναι απλό το ζήτημα ή ότι λύνεται με μαγικά ραβδιά. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι παράγοντες που οδηγούν στις αυξήσεις τιμών είναι κατά κύριο λόγο εξωγενείς, άρα το πρόβλημα δεν μπορεί να χτυπηθεί στη ρίζα και η αντίδραση αφορά κυρίως την αντιστάθμιση και την ανακούφιση. Ωστόσο υπάρχουν ζητήματα για τα οποία φέρουν ευθύνη οι κυπριακές Κυβερνήσεις, όπως για το γεγονός πως οι καταναλωτές επωμίζονται το κόστος των ρύπων για την ηλεκτροπαραγωγή, επειδή διαχρονικά το κράτος δεν φρόντισε να απεξαρτηθεί από το μαζούτ.

Το άγχος και η ανασφάλεια των πολιτών δεν προσφέρονται για ατάκες και προεκλογικούς λαϊκισμούς, αν και αυτά αναμένονται σε μια προεκλογική περίοδο. Αποτελούν τεστ για τη βούληση και σοβαρότητα του καθενός. Η Κυβέρνηση, τα κόμματα, η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση, ο καθένας από το δικό του τομέα ευθύνης, θα πρέπει να αποδείξουν ότι κατανοούν το πρόβλημα και ότι μπορούν να συνεργαστούν δημιουργικά και υπεύθυνα ώστε να μειώσουν τις πιέσεις στον απλό κόσμο, προτάσσοντας το κοινό καλό. Σε αντίθετη περίπτωση, θα απογοητεύσουν για άλλη μια φορά τους πολίτες, οι οποίοι ενδέχεται να το θυμούνται όχι μόνο στις διπλές εκλογές και σε επόμενες εκλογικές διαδικασίες.