Σύρθηκαν στα Δικαστήρια σύγαμπροι που γρονθοκοπήθηκαν μετά τη ρίψη... κυπέλλου στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Μέχρι και το Ανώτατο έφθασε η διαμάχη μεταξύ σύγαμπρων που πιάστηκαν στα χέρια στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, με αποτέλεσμα ο ένας να προσφύγει στο Δικαστήριο ζητώντας αποζημιώσεις, υποστηρίζοντας πως τραυματίστηκε όταν ο άλλος του έριξε κρυστάλλινο κύπελλο. Και όλα αυτά, μπροστά από συγγενείς αλλά και την πεθερά τους, η οποία κατέθεσε στο Δικαστήριο, υπερασπιζόμενη τον «κατηγορούμενο».

Το περιστατικό εξελίχθηκε κατά τη διάρκεια οικογενειακού Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού, το 2015, μεταξύ σύγαμπρων, οι οποίοι είχαν λογομαχήσει, ενώ σε κάποια στιγμή ο ένας έριξε το κύπελλο στον άλλο. Τα αίματα είχαν ανάψει για τα καλά και οι δύο στη συνέχεια άρχισαν να αλληλοκτυπιούνται μέχρι που οι παρευρισκόμενοι συγγενείς τους χώρισαν.

Συνέπεια του περιστατικού, αγωγή που καταχωρήθηκε από τον ένα εκ των δύο σύγαμπρων, με το πρωτόδικο Δικαστήριο όμως να την απορρίπτει και ως εκ τούτου, ακολούθησε έφεση στο Ανώτατο. Πέραν των δύο πρωταγωνιστών, μαρτυρία ενώπιον Δικαστηρίου είχε δώσει η οικοδέσποινα πεθερά τους, η οποία υποστήριξε την πλευρά του «κατηγορούμενου», από τον οποίο ο ένας σύγαμπρος ζητούσε αποζημειώσεις, ισχυριζόμενος πως από την ρίψη του κρυστάλλινου δοχείου, τραυματίστηκε στο αριστερό βλέφαρο, ενώ τον γρονθοκόπησε στην πλάτη. Επίσης, υποστήριξε πως, συνεπεία της επιθέσεως που δέχτηκε και της εξύβρισης του από τον σύγαμπρο του, που έγινε στην παρουσία τρίτων προσώπων, μειώθηκε η προσωπικότητα, η υπόληψη και η αξιοπρέπεια του.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, στη βάση των όσων κατατέθηκαν ενώπιον του, απέρριψε την αγωγή του παραπονούμενου, καθώς κατέληξε πως «οι διάδικοι αλληλεπιτέθηκαν ο ένας στον άλλο ταυτόχρονα» και δεν αποδέχθηκε τη θέση του ιδίου που υποστήριξε πως απλά αμύνθηκε.

Εξού και στη συνέχεια καταχώρησε έφεση στο Ανώτατο, με την οποία μεταξύ άλλων, υποστήριξε πως η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν λανθασμένη, παραπέμποντας από τη μία στην παραδοχή του σύγαμπρου του για το συμβάν, στα πλαίσια της ποινικής υπόθεσης που καταχωρήθηκε εναντίον του, ενώ από την άλλη προσκόμισε ιατρική μαρτυρία για βλάβες που είχε υποστεί στο κεφάλι λόγω του χτυπήθηκε από το κρυστάλλινο κύπελλο.

Το Ανώτατο στην απόφαση του, ανέφερε πως: «Ο εφεσείων δεν είχε δικογραφήσει μόνο ότι κτυπήθηκε από κρυστάλλινο κύπελλο.  Στην Έκθεση Απαίτησης του ισχυρίστηκε επίσης ότι ο Εφεσίβλητος τον είχε γρονθοκοπήσει στην πλάτη.  Όμως, εφόσον όλες οι βλάβες που είχε ήταν στο κεφάλι, αυτές δεν σχετίζονταν με τα γρονθοκοπήματα στην πλάτη και ούτε και διασυνδέθηκαν με αυτά με τη μαρτυρία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε τον τρόπο που είχε δικογραφηθεί η αξίωση και νομίζουμε ότι η αναφορά του ότι «παρά το εύρημα μου το οποίο να οδηγούσε σε επιδίκαση αποζημιώσεων» σήμαινε ότι εάν η δικογραφία είχε διαμορφωθεί διαφορετικά, με βάση τα ευρήματα του, θα είχε επιδικάσει κάποιες αποζημιώσεις.  Όμως, το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το κρυστάλλινο κύπελλο δεν κτύπησε τον Εφεσείοντα ήταν καταλυτικό στο να μην επιδικαστούν αποζημιώσεις για τις βλάβες στο κεφάλι, όπως ήταν διαμορφωμένη η Έκθεση Απαίτησης».

Ως εκ τούτου, το Ανώτατο απέρριψε την έφεση, λέγοντας πως η εισήγηση ότι η λογική οδηγεί στο ότι οι βλάβες του παραπονούμενου ήταν το αποτέλεσμα του επίδικου επεισοδίου, δεν οδηγεί απαρέγκλιτα στο ότι είχε κτυπηθεί με το κρυστάλλινο κύπελλο, ενώ παρέπεμψε και στην κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, που έκρινε πως άφησε την εντύπωση ότι δεν αποκάλυψε την αλήθεια.

«Το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε ότι του αφέθηκε η εντύπωση ότι ο Εφεσείων δεν αποκάλυψε την αλήθεια.  Διέκρινε αναφορές στη μαρτυρία του σε σχέση με τις βλάβες που είχε υποστεί, που δεν υποστηρίζονταν από την ιατρική μαρτυρία που έγινε αποδεκτή και που αναδείκνυαν την πρόθεση του να ψευσθεί.  Αντίθετα, καλή εντύπωση είχε προκαλέσει στο πρωτόδικο Δικαστήριο ο Εφεσίβλητος.  Έκρινε τις παραδοχές του ότι έριξε το δοχείο, έστω χωρίς να κτυπήσει οιονδήποτε, και ότι μετά αλληλοκτυπήθηκαν με τον Εφεσείοντα, ότι ενίσχυαν την πεποίθηση του για την ειλικρίνεια του.  Μάρτυρα που είπε την αλήθεια για το περιστατικό, χαρακτήρισε και την πεθερά των διαδίκων, εκτιμώντας ότι κάποια πικρία που είχε αναφορικά με τον Εφεσείοντα δεν κλόνιζε τη μαρτυρία της».