Κόμματα στα δυο στενά-Στην δίνη εσωτερικών ζητημάτων και τάσεων, εν μέσω δύσκολων αποφάσεων

Σε μια κατάσταση συνεχόμενων προβλημάτων, δύσκολων καταστάσεων που προκαλούν πίεση και εσωστρέφειας, βρίσκονται τα πλείστα κόμματα. Την ώρα που οι επιτελείς σε συνεργασία με τις ηγεσίες, βρίσκονται εν μέσω μιας ιδιαίτερα δύσκολης προσπάθειας για καταρτισμό των ψηφοδελτίων για τις διπλές εκλογές του Ιουνίου, τα εσωτερικά ζητήματα που, είτε προκύπτουν, είτε είχαν κρυφτεί κάτω από το χαλί το προηγούμενο διάστημα και τώρα επανεμφανίζονται, δυσκολεύουν την κατάσταση και σαφώς επηρεάζουν και τις αποφάσεις.

Τα πιο σημαντικά ζητήματα καταγράφονται σε τρία από τα επτά κοινοβουλευτικά κόμματα, την ώρα που και αλλού υπάρχει ήδη μουρμούρα και φωνές, οι οποίες μέχρι στιγμής περιορίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Είναι βέβαιο όμως ότι αν δεν γίνουν εκείνες οι κινήσεις που θα ικανοποιήσουν τις διάφορες απόψεις εντός των κομμάτων, θα υπάρξουν κι εκεί οι ανάλογες αντιδράσεις που θα προκαλέσουν ακόμη περισσ΄τερα πρόβλημα.

Ξεκινώντας με τον Δημοκρατικό Συναγερμό, είναι ξεκάθαρο και όποιος δεν το παραδέχεται δεν λέει την αλήθεια, πως το κόμμα παραμένει ένα ενεργό ηφαίστειο. Μπορεί η πρώτη γραμμή των στελεχών να παρουσιάζεται ενωμένη και έτοιμη να γυρίσει σελίδα, ωστόσο η βάση, ακόμα δεν ξεπέρασε τα τραύματα που προκάλεσαν οι Προεδρικές Εκλογές. Αντιθέτως, παρακολουθώντας και τις διάφορες ενέργειες, αλλά και τις σκέψεις που διαρρέουν για τις αποφάσεις ενόψει των διπλών εκλογών, βράζει και ετοιμάζεται να αντιδράσει.

Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η νέα ηγεσία. Άλλωστε έλαβε μια γεύση για το πώς σκέφτεται η βάση του κόμματος στις διάφορες συναντήσεις που έγιναν τους προηγούμενους μήνες. Σε κάποιες εξ αυτές ακούστηκαν πολύ έντονες απόψεις για τους λανθασμένους χειρισμούς, που διαιωνίζουν την κακή εικόνα. Αυτός είναι και ο λόγος που προκρίθηκε η επιλογή των δημοσκοπήσεων για την επιλογή υποψηφίων εκεί και όπου υπάρχουν πέραν του ενός ενδιαφερόμενου, έτσι ώστε να μην αναληφθεί η όποια ευθύνη από την ηγεσία και να υπάρξει φθορά.

Ωστόσο ακόμα και για αυτό υπήρξαν αντιδράσεις και κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι μόνο και μόνο το αποτέλεσμα μιας δημοσκόπησης, θα αποτρέψει τους ενδιαφερόμενους για μια θέση δημάρχου, να μην κατέλθουν ως αντάρτες και να διασπάσουν το κόμμα στα πρότυπα των Προεδρικών Εκλογών.

Παράλληλα, πρόβλημα υπάρχει και σε ένα δεύτερο επίπεδο, αυτό των στελεχών που για τον ένα ή τον΄αλλο λόγο εμφανίζονται απογοητευμένοι από τους πρώτους μήνες της παρουσίας της Αννίτας Δημητρίου. Όλοι αυτοί ανήκουν σε διαφορετικές σχολές σκέψεις, αφού κάποιοι θεωρούν πως το κόμμα θα πρέπει να αποδεχτεί τις συνεχείς προσκλήσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη για να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση και κάποιοι ακόμα αντιδρούν για το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία κύρωση για εκείνα τα στελέχη που στήριξαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη και μάλιστα τώρα συζητείται ακόμα και να τους δοθεί το χρίσμα για διάφορα αξιώματα.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάθε απόφαση της Αννίτας Δημητρίου, να ερμηνεύεται με τον φακό που ο καθένας θέλει να τη δει. Άλλοι θεωρούν πως δεν είναι αρκετά αυστηρή και άγεται και φέρεται από πρόσωπα στο περιβάλλον της, ενώ άλλοι πως λειτουργεί εκδικητικά εναντίον τους και θέλει να τους απομονώσει. Άρα ότι κι αν κάνει τυγχάνει εκμετάλλευσης και επίκρισης, από διάφορες κατευθύνσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, εάν δεν υπάρξει κάποια μεγάλη κρίση μέχρι τον Ιούνιο, η Αννίτα Δημητρίου θα αξιολογηθεί στη βάση των αποτελεσμάτων του κόμματος, που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα κινηθούν, αφενός διότι δεν γνωρίζουμε τη δυναμική των υποψηφίων που θα επιλεχθούν και αφετέρου διότι κανείς δεν μπορεί να δικαιολογήσει, σε ποιο βαθμό και εύρος θα καταγραφεί ένα κύμα Συναγερμικών ψηφοφόρων που λόγω και της χαλαρότητας της ψήφου στις Ευρωεκογές θα λειτουργήσει τιμωρητικά ή καλύτερα προειδοποιητικά.

Στο ΑΚΕΛ, η μεγάλη εικόνα είναι σαφώς καλύτερη από αυτή στην Πινδάρου, όμως κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα είναι τέτοια και τους επόμενους μήνες. Και στο ΑΚΕΛ, καταγράφονται μουρμουρητά, ωστόσο όλοι τελούν εν αναμονή της διεξαγωγής του επικείμενου Συνεδρίου, που θα οδηγήσει το κόμμα στη νέα εποχή.

Μπορεί η ανακαίνιση των γραφείων, τα νέα λογότυπα η δημιουργία podcast αλλά και οι καταστατικές αλλαγές που προγραμματίζονται, για αλλαγή του τρόπου εκλογής του Γενικού Γραμματέα, να προσεγγίζονται με μια πιο επικοινωνιακή ματιά, ωστόσο εντός του κόμματος, κάποιοι θεωρούν πως υπάρχει ο κίνδυνος το κόμμα να χάσει τον δρόμο του και να ξεφύγει από τις Αρχές και τις Αξίες του παρελθόντος.

Για αυτό οι κινήσεις που γίνονται είναι πολύ συγκεκριμένες και πολύ προσεχτικές, έτσι ώστε να εκμηδενιστούν οι αντιδράσεις. Σε μια εποχή, άλλωστε που η κεντροαριστερά βρίσκεται σε κρίση, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το ΑΚΕΛ φαίνεται να γνωρίζουν, αφενός ότι πρέπει να αλλάξουν για να μη βουλιάξουν ακόμη περισσότερο, από την άλλη βέβαια, δεν έχει έκλειψη μια συντηρητική τάση, που εκφράζει την άποψη μέσω του παραδείγματος του ΣΥΡΙΖΑ. «Να μην γίνουμε ΣΥΡΙΖΑ», δηλαδή, είναι αυτό που θέλουν να αποφύγουν και αυτό αναμφίβολα θα επηρεάσει το μέγεθος των επικείμενων αλλαγών.

Πάνω κάτω, σε μια φάση προβληματισμού, για το που βαδίζουν βρίσκονται και στο Δημοκρατικό Κόμμα, με τον Νικόλα Παπαδόπουλο, να καταφέρνει μέχρι στιγμής να πατά σε δύο βάρκες και να κρατά τις ισορροπίες εντός του κόμματος. Την ίδια ώρα γνωρίζει πως από τη μια η χαλαρή σχέση με την Κυβέρνηση, περιορίζει τα κομματικά οφέλη και ταυτόχρονα η συμμετοχή στη συμπολίτευση φέρνει φθορά.

Για αυτό άρχισαν ήδη να ηχούν καμπανάκια ενόψει των εκλογών και στη βάση και των δημοσκοπήσεων, άρχισε δειλά δειλά μια κουβέντα για το ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και οι μακροπρόθεσμοι στόχοι, στη βάση των δεδομένων όπως έχουν διαμορφωθεί. Αυτό που δεν θέλουν με τίποτα στο ΔΗΚΟ, είναι οι τάσεις που αντικρίζουν την Κυβέρνηση πολύ σκωπτικά και με έντονο προβληματισμό, να μην φτάσουν στο σημείο να ασκούν δημόσια αντιπολίτευση. Να μην βγουν προς τα έξω δηλαδή, αυτά που βλέπουν και σκέφτονται κάποιοι βουλευτές που, ούτε με την ηγεσία του κόμματος, ούτε με τα στελέχη της Κυβέρνησης, διατηρούν ιδανικές σχέσεις. Και το έδειξαν άλλωστε, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους με τη στάση τους στη Βουλή.

Πολύ πιο άσχημα και δυσοίωνα είναι τα πράγματα στην ΕΔΕΚ. Στο κόμμα των Σοσιαλιστών αδυνατούν να ξεπεράσουν την παρατεταμένη κρίση των προηγούμενων χρόνων και πλέον βλέπουν και τα αποτελέσματα των χειρισμών που έγιναν. Σε αυτό το πλαίσιο ο Μαρίνος Σιζόπουλος επιχείρησε να συνάψει συνεργασίες, ενόψει Ευρωεκλογών, βρίσκοντας ωστόσο κλειστές πόρτες από όλα τα κόμματα στα οποία απευθύνθηκε.

Τα χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με την προφανή έλλειψη στελεχών, καθιστούν την δημιουργία ενός δυνατού ψηφοδελτίου για τις Ευρωεκλογές, ιδιαίτερα δύσκολη. Και όλα αυτά βέβαια στη σκιά του ηχητικού ντοκουμέντου που διέρρευσε και που αφήνει εκτεθειμένο τον πρόεδρο του κόμματος, για τις απαιτήσεις και τις απειλές προς τον Δημήτρη Παπαδάκη, ο οποίος τον καταγγέλλει στην Αρχή κατά της Διαφθοράς.

Ενώπιον σημαντικών αποφάσεων που θα κρίνουν και τη μελλοντική του πορεία, βρίσκεται το Κίνημα Οικολόγων. Το ντόμινο εξελίξεων με την εκκωφαντική αποχώρηση της Αλεξάνδρας Ατταλίοδυ και την παραίτηση του Χαράλαμπου Θεοπέμπτου, απέδειξε αυτό που γραφόταν από το 2021, για το βαθύ ιδεολογικό και πολιτικό χάσμα που κυριαρχεί. Όσοι γνωρίζουν καλά τους Οικολόγους, ξέρουν ότι Ατταλίδου και Θεοπέμπτου, εξέφραζαν την προοδευτική και ανανεωτική τάση, έχοντας απέναντι του τις πιο συντηρητικές δυνάμεις, με αιχμή του δόρατος το Κυπριακό, που εκφράζονται από τον πρώην πρόεδρο Γιώργο Περδίκη και τον Α’ Αντιπρόεδρο, Κυριάκο Τσιμίλλη. Αυτή θα είναι και η μάχη της επόμενης μέρας, αφού αναμένεται πως αμφότερες οι τάσεις θα εκπροσωπηθούν στις εκλογές του Δεκεμβρίου.

Συνεπώς οι εν λόγω εκλογές, ίσως να λειτουργήσουν και ως δημοψήφισμα, ανάμεσα στα στελέχη για το ποια πορεία επιθυμούν να ακολουθήσει το κόμμα, που πλέον δύσκολα μπορεί να στεγάσει και να καλύψει τις ανησυχίες όλων των μελών του.