Στην Κύπρο τα διαβάζουν... αλλιώς-Βλέπουν εισβολή, κατοχή και εποικισμό μόνο στην Παλαιστίνη

«Βλέπουμε ότι έχουν ξεχάσει την πραγματική φύση του προβλήματος με την αντίληψη που έχουν δημιουργήσει με την εξουσία των μέσων ενημέρωσης που βρίσκεται στα χέρια τους. Έχουν πει ένα μεγάλο ψέμα στον εαυτό τους και στον υπόλοιπο κόσμο και έχουν θεσμοθετήσει αυτό το ψέμα. Είναι καιρός να μπει ένα τέλος σε αυτό. Εισβάλλεις στη γη κάποιου. Όχι μόνο καταλαμβάνεις τη γη κάποιου, καταλαμβάνεις το σπίτι του, το καταστρέφεις, τον πετάς έξω, μετά φέρνεις κάποιον άλλο και τον βάζεις εκεί, εφευρίσκεις έναν ορισμό για αυτό και το ονομάζεις εποικισμός. Αυτό λέγεται κλοπή».

Οι πιο πάνω δηλώσεις δεν ανήκουν σε κάποιο πολιτικό που μιλούσε σε αντικατοχική εκδήλωση. Ούτε έγιναν από κάποιο Ελληνοκύπριο που επιχειρούσε να περιγράψει περιληπτικά τα εγκλήματα πολέμου της Τουρκίας στην Κύπρο τα τελευταία 49 χρόνια. Ούτε κάποιος Ευρωπαίος επιτέθηκε στην Τουρκία για το Κυπριακό.

Είναι δηλώσεις που έγιναν μόλις την περασμένη Τετάρτη από τον υπουργό Εξωτερικών της ίδιας της Τουρκίας, Χακάν Φιντάν, ο οποίος περιέγραψε σε δημοσιογράφους τις θέσεις της χώρας του απέναντι στο Ισραήλ. Με απλά λόγια σε ένα ιστορικό ρεσιτάλ υποκρισίας, ο Φιντάν κατηγόρησε το Ισραήλ, ότι έχει θεσμοθετήσει ένα μεγάλο ψέμα. Ότι το Ισραήλ εισέβαλε σε ξένη γη, πήρε τα σπίτια των Παλαιστινίων, τους κατέστρεψε και τους πέταξε έξω. Και μετά έφεραν Ισραηλινούς για να τα εποικίσουν.

Κάποιος αλλάζοντας απλά τις εθνικότητες, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, θα περιέγραφε τι έχει γίνει στην Κύπρο και με ποιο τρόπο η Τουρκία, από το 1974, συνεχίζει να διαπράττει ένα έγκλημα πολέμου, τον εποικισμό των κατεχόμενων εδαφών, που έλαβε διά της βίας με την Εισβολή του Αττίλα το 1974. Και μάλιστα αν ιστορικά το αφήγημα των Ισραηλινών, είναι πως η γη του Ισραήλ, είναι η γη των προγόνων τους και δικαιωματικά, τους ανήκει, στην περίπτωση της Κύπρου, δεν προκύπτει από πουθενά και δεν προέκυπτε μέχρι τη δεκαετία του 1950, κανένα απολύτως δικαίωμα της Τουρκίας να είναι είτε εγγυήτρια δύναμη, ή γενικότερα να έχει λόγο για την τύχη του νησιού.

Η τάση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής να λειτουργεί κατά το δοκούν και εκτός πλαισίων, δεν είναι κάτι καινούριο. Το ίδιο συνέβη σε μια σειρά γεγονότων, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που ο Ταγίπ Ερντογάν, προσπαθεί να πείσει τον ισλαμικό κόσμο, πως η Τουρκία αποτελεί την ηγέτιδα χώρα που μπορεί να τον εκπροσωπήσει στον έξω κόσμο. Αυτή η συμφεροντολογική στάση της Τουρκίας που στην Παλαιστίνη βλέπει εισβολή, κατοχή και εποικισμό, αλλά στην Κύπρο ειρηνευτική επιχείρηση, διασφάλιση της σταθερότητας και διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων, είναι ξεκάθαρο πως, ούτε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά ούτε και διπλωματικό μπορεί να πείσει κανένα.

Το ζήτημα είναι αν αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, είναι κάτι που έχει εντοπίσει η Λευκωσία, και αν θεωρεί πώς πάνω σε αυτό το τουρκικό αφήγημα, πρέπει να απαντήσει και να αναδείξει την α λα καρτ ευαισθησία της Τουρκίας. Σε μια περίοδο που το Κυπριακό βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες φάσεις του, με την ευθύνη να βαραίνει ξεκάθαρα την Άγκυρα, η δήλωση Φιντάν αποτελεί μια ακραία πρόκληση.

Πάντως είναι εκπληκτική η ευκολία με την οποία ο Τούρκος διπλωμάτης εκστομίζει λέξεις, όπως η Εισβολή, η κατοχή και ο εποικισμός, όταν ακόμα και οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι, τους οποίους, υποτίθεται ότι προστατεύει, τα τελευταία χρόνια, έχουν εξεγερθεί ουκ ολίγες φορές, κατά των παρεμβάσεων της Άγκυρας στα κατεχόμενα, κατά της προσπάθειας αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, κατά της προσπάθειας ισλαμοποίησης των κατεχόμενων, με το συνεχές κτίσιμο τζαμιών, κατά των παρεμβάσεων του κόμματος του Ερντογάν, του ΑΚΡ στις παράνομες εκλογές, κατά των ενεργειών της τουρκικής «πρεσβείας» στα κατεχόμενα, που έχει τον ρόλο μιας υπερκυβέρνησης και φυσικά κατά των νέων θέσεων που εδώ και περίπου δύο-τρια χρόνια εκφράζει ο Ταγίπ Ερντογάν και η μαριονέτα του στα κατεχόμενα σε σχέση με το Κυπριακό.

Και όσα ισχύουν για την Κύπρο, ισχύουν και για άλλες περιοχές όπου η Τουρκία λειτουργεί ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που περιγράφει ο κ. Φιντάν για το Ισραήλ. Από το Αρτσάχ, όπου με τη στρατιωτική βοήθεια της Άγκυρας, το Ατζερμπαιτάν κατέλαβε τις πατρωγωνικές εστίες των Αρμενίων τους οποίους εκτόπισε, τη Βόρεια Συρία αλλά φυσικά και τις περιοχές των Κούρδων, όπου κι εκεί για δεκαετίες, η Τουρκία διαπράττει εγκλήματα πολέμου.

Είναι καιρός, τώρα μάλιστα που ο Ταγίπ Ερντογάν, επιζητεί απεγνωσμένα ρόλο στην Μέση Ανατολή και παρουσιάζεται ως ειρηνοποιός, όπως άλλωστε έπραξε με τις ευλογίες της Μόσχας και στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι συνομιλητές του, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο, να του κόψουν τον βήχα και να του ζητήσουν επιτέλους, το διεθνές δίκαιο και τα εγκλήματα πολέμου, να μην τα χρησιμοποιεί α λα καρτ, αλλά να τα εφαρμόσει κι εκεί που ο ίδιος έχει την ευθύνη για τη διάπραξη τους. Ότιδηποτε άλλο αποτελεί απλά μια έκφανση της πολιτικής σχιζοφρένειας που χαρακτηρίζει τη σημερινή ηγεσία της Τουρκίας.