Ιστορίες φρίκης από τις σφαγές της Χαμάς στο κιμπούτς Be'eri-Ένας παράδεισος που έγινε κόλαση

Το κιμπούτς Be'eri θεωρείτο στο Ισραήλ ένας μικρός «παράδεισος» ένα μέρος στο οποίο η φυσική ομορφιά θα έλεγε κανείς ότι ήταν βγαλμένη από φωτογραφίες στο Instagram.

Στην μικρή αυτή κοινότητα βρισκόταν και η 8χρονη Emily η οποία δολοφονήθηκε από τη Χαμάς, κάτι που όπως είπε ο πατέρας της στο CNN τον ανακούφισε αφού το να την πάρουν αιχμάλωτη θα ήταν μία πολύ χειρότερη μοίρα για το μικρό κοριτσάκι.

Το CNN σε εκτενές κείμενό του αποτυπώνει το σκηνικό αρχαίας ελληνικής τραγωδίας που εκτυλίχθηκε στο κιμπούτς Be'eri το οποίο και αποδεκατίστηκε από την επιδρομή της Χαμάς.

Δείτε βίντεο, Η Χαμάς εισέρχεται στο κιμπούτς Be'eri αφού πυροβόλησαν εναντίον ενός αυτοκινήτου γεμάτου με κατοίκους της περιοχής

Όπως γράφει το αμερικανικό δίκτυο, «οι άνθρωποι από το Be'eri συνήθιζαν μερικές φορές να λένε ότι ο λόγος που το ισραηλινό κιμπούτς ήταν τόσο κοντά στη Λωρίδα της Γάζας ήταν επειδή διαφορετικά θα ήταν πολύ τέλειο».

«Ήταν ένα αστείο, κάτι που λέγαμε επειδή το Be'eri είναι τόσο όμορφο. Είναι το μέρος όπου θέλεις να μεγαλώσουν τα παιδιά σου. Το ηλιοβασίλεμα είναι όμορφο, τα χωράφια είναι πράσινα, έχει όλα όσα θέλεις από ένα μέρος διακοπών», δήλωσε ο Lotan Pinyan στο CNN την Τετάρτη.

Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, μαχητές της Χαμάς εισέβαλαν στο Be'eri και άφησαν πίσω τους μια καταστροφή αφάνταστης κλίμακας. Δολοφόνησαν περισσότερους από 120 κατοίκους του, μεταξύ των οποίων και παιδιά, και απήγαγαν άλλους. Έβαλαν φωτιά στα σπίτια των ανθρώπων και στη συνέχεια τους σκότωσαν όταν προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη ζέστη και τον καπνό. Λεηλάτησαν, έκλεψαν και κατέστρεψαν ό,τι μπορούσαν.

Η θέση του κιμπούτς στον χάρτη, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τη συνοριογραμμή με τη Γάζα

Η γειτνίαση του Be'eri με τη Γάζα, η οποία απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα, σημαίνει ότι η φιλελεύθερη κοινότητα αποτελούσε συχνό στόχο ρουκετών της Χαμάς που εκτοξεύονται από τον θύλακα και συνήθως αναχαιτίζονται από την ισραηλινή άμυνα. Οι ρουκέτες ήταν το μοναδικό μειονέκτημα του κατά τα άλλα ειδυλλιακού τοπίου, θα έλεγαν ο Πινιάν και οι φίλοι του. «Τώρα πια δεν είναι αστείο».

Ο Lotan και η Michal Pinyan με τα παιδιά τους

«Αλλά δεν ήταν φυσιολογικό. Είμαστε συνηθισμένοι στους βομβαρδισμούς, ξέρουμε πώς ακούγεται: 'tat - tat - tat - tat'. Αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Δεν σταματούσε. Τατ - τατ - τατ - τατ - τατ - τατ - τατ - τατ», δήλωσε στο CNN η Michal Pinyan, σύζυγος του Lotan. «Και μετά από περίπου 45 λεπτά, αρχίσαμε να λαμβάνουμε μηνύματα ότι υπάρχουν τρομοκράτες στο κιμπούτς», πρόσθεσε ο Lotan.

Η ομάδα WhatsApp της οικογένειας κατακλύστηκε από ανήσυχα μηνύματα

9:25 π.μ. Mati: πυροβολισμοί στο μπαλκόνι

9:26 π.μ. Ran: και εδώ ακούγονται πυροβολισμοί έξω από το παράθυρο του καταφυγίου

9:30 π.μ. Mati: Ακούω φωνές στα αραβικά έξω από το σπίτι

9:31 π.μ. Dalit: ακούς και εσύ τις δυνάμεις ασφαλείας;

9:43 π.μ. Amir: ο μπαμπάς είναι τραυματισμένος, είναι μέσα στο σπίτι.

9:43 π.μ. Ran: Τι εννοείς;

9:44 π.μ. Dalit: μπήκαν μέσα;

9:44 π.μ. Lotan: Τι; Μιλήστε μας.

9:47 π.μ. Ραν: Ο Λιμόρ μίλησε με Ραχίλι, σου στέλνει κάτι.

9:49 π.μ. Michal: Η μαμά συνεχίζει να γράφει συνέχεια.

9:52 π.μ. Eddie: When????

9:57 π.μ. Limor: Πότε, τι συμβαίνει με σένα;

10:01 π.μ. Michal: Μαμά.

10:01 π.μ. Michal: Απάντησε.

10:03 π.μ. Μάτι: Σώσε μας.

10:04 π.μ. Mati: Σώσε μας!

10:00 π.μ. Michal: είσαι στο καταφύγιο;

10:04 π.μ. Mati: Ο μπαμπάς πυροβολήθηκε και πετάνε χειροβομβίδες.

10:04 π.μ. Mati: Ανατίναξαν το δωμάτιο ασφαλείας

10:04 π.μ. Michal: μέσα στο σπίτι;

10:04 π.μ. Μάτι: Ναι.

Αυτό το μήνυμα ήταν το τελευταίο που ήρθε από τη Mati, τη μητέρα του Michal. Μετά από αυτό, σιωπή. «Ξέραμε ότι πιθανώς ήταν νεκροί. Αλλά υπήρχε ακόμα μια μικρή ελπίδα ότι ίσως δεν ήταν, ότι τους είχαν απαγάγει», δήλωσε ο Lotan.

«Ήταν ήδη πολύ αργά»

Στην άλλη άκρη του κιμπούτς, ο Τομ Χαντ λάμβανε τα ίδια μηνύματα για τρομοκράτες που εισέβαλαν στα σπίτια των γειτόνων του. Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν η οκτάχρονη κόρη του Έμιλι - μία από τις ψηλότερες στην τάξη της, με ξανθά μαλλιά σαν μέλι και χλωμό δέρμα που μαυρίζει στον ήλιο, ταλαντούχα χορεύτρια και τραγουδίστρια, ένα διασκεδαστικό, έξυπνο κορίτσι, όπως είπε.

Η Emily Hand, 8 ετών, δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Be'eri το Σάββατο

Ο Thomas Hand ήρθε στο Be'eri πριν από 30 χρόνια ως εθελοντής, σχεδιάζοντας να μείνει λίγους μήνες, και δεν έφυγε ποτέ. Αφού η σύζυγός του, η μητέρα της Έμιλι, πέθανε από καρκίνο πριν από μερικά χρόνια, αυτός και η Έμιλι έζησαν εδώ μόνοι τους.

Ο Thomas Hand έζησε δύο μέρες μέσα στην αγωνία και την απόγνωση περιμένοντας να μάθει νέα σχετικά με την τύχη της κόρης του Emily μετά την έφοδο των τρομοκρατών. Ο κ. Hand δήλωσε ότι το κιμπούτς δεχόταν πυρά για περίπου 12 ώρες εκείνη την ημέρα, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν γνώριζε το πού βρισκόταν η κόρη του, αφού το προηγούμενο βράδυ είχε πάει να κοιμηθεί στο σπίτι ενός γείτονα κάτι που έκανε σπάνια.

Σε μια συγκλονιστική συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN, ο κ. Hand ξέσπασε σε λυγμούς καθώς αφηγήθηκε τη στιγμή που επιτέλους πληροφορήθηκε ότι βρέθηκε το πτώμα της κόρης του - και είπε ότι η αντίδρασή του ήταν ανακούφιση που δεν ήταν ανάμεσα στους απαχθέντες.

Το βράδυ της Παρασκευής η άτυχη Emily Hand είχε πάει να κοιμηθεί στο σπίτι της φίλης της. Το 8χρονο κορίτσι είναι ένα από τα πολλά παιδιά που δολοφόνησε η Χαμάς

«Είπαν, “Βρήκαμε την Emily. Είναι νεκρή”, και εγώ είπα "Ναι!”. Είπα “ναι” και χαμογέλασα, γιατί αυτή είναι η καλύτερη εκδοχή από τις πιθανότητες που ήξερα», είπε ο τραγικός πατέρας με τρεμάμενη φωνή.

«Δεν το έκανε πολύ συχνά, αλλά δυστυχώς εκείνο το βράδυ, το συγκεκριμένο βράδυ της Παρασκευής- πήγε να κοιμηθεί στο σπίτι της φίλης της», είπε ο Hand. Το επόμενο πρωί, το κιμπούτς δέχτηκε επίθεση.

Με δάκρυα στα μάτια ο Thomas Hand λέει πως νιώθει ανακουφισμένος που η κόρη του πέθανε γρήγορα και είναι ανάμεσα στα άτομα που έχει πάρει ομήρους η Χαμάς

Ο Hand περιέγραψε πώς αισθανόταν κατά τη διάρκεια της πολιορκίας: «Σκέφτηκα, ότι ο στρατός θα ερχόταν σύντομα. Απλά κρατήσου λίγο ακόμα, και ακόμα περισσότερο, και ακόμα περισσότερο».

Αργότερα, όταν ο Hand ενημερώθηκε για τη δολοφονία της κόρης του, είπε: «Απλά είπα "Ναι!"».

Δείτε βίντεο, η συνέντευξή του:

«Ήταν είτε νεκρή, είτε στη Γάζα. Και αν ξέρετε κάτι για το τι κάνουν στους ανθρώπους στη Γάζα, αυτό είναι χειρότερο από το θάνατο. Δεν έχουν φαγητό. Δεν έχουν νερό. Θα ήταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο γεμάτο με ένας Θεός ξέρει πόσους ανθρώπους. Και τρομοκρατημένη κάθε λεπτό, ώρα, μέρα και πιθανόν και τα επόμενα χρόνια. Έτσι ο θάνατος ήταν μια ευλογία. Μια απόλυτη ευλογία».

Απέλπιδες προσπάθειες για να σωθούν

Εν τω μεταξύ, οι Pinyans, σοκαρισμένοι από αυτό που κατάλαβαν ότι συνέβαινε στο σπίτι των γονιών τους, προετοιμάζονταν για το ενδεχόμενο το σπίτι τους να είναι ο επόμενος στόχος των τρομοκρατών. Βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο ασφαλείας τους, αλλά αντιμετώπιζαν ένα πρόβλημα. Η πόρτα του δεν κλειδώνει από μέσα. Ενώ όλα τα ισραηλινά σπίτια που χτίστηκαν μετά το 1993 πρέπει να διαθέτουν καταφύγιο, αυτά τα ασφαλή δωμάτια έχουν σχεδιαστεί για να αντέχουν σε μια έκρηξη, όχι σε μια ένοπλη εισβολή.

«Ξέραμε ότι έπρεπε να κρατήσουμε την πόρτα κλειστή, οπότε πήραμε ό,τι βρήκαμε στο δωμάτιο ασφαλείας και το τυλίξαμε στο χερούλι ... το δέσαμε στο παράθυρο και στη συνέχεια βάλαμε μια καρέκλα μέσα σε αυτό και το κρατήσαμε σφιχτά με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ», δήλωσε ο Lotan. Πέρασε τις επόμενες πολλές ώρες καθισμένος δίπλα στην πόρτα, σφίγγοντας το ρόπαλο πάνω της, περιμένοντας τον στρατό να έρθει να τους σώσει.

Το κιμπούτς έχει τη δική του εθελοντική ομάδα έκτακτης ανάγκης, περίπου 15 άτομα που υποτίθεται ότι προστατεύουν την κοινότητα από τον κίνδυνο μέχρι να έρθει ο στρατός. Με μια στρατιωτική βάση λίγα μόλις λεπτά μακριά, όλοι πίστευαν ότι οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις θα έρχονταν από στιγμή σε στιγμή. Αλλά αυτό δεν συνέβη.

«Περιμέναμε για περίπου 20 ώρες, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς τουαλέτα», δήλωσε ο Lotan. «Και τα παιδιά, δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα. Ούτε μια φορά», πρόσθεσε ο Michal.

Οι IDF (Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις) δήλωσαν στο CNN ότι χρειάστηκαν μέρες έντονης μάχης για να αποκτήσουν τον έλεγχο του κιμπούτς.

Για να σώσουν τους Πινιάν, 15 στρατιώτες εισέβαλαν στο σπίτι, σχημάτισαν έναν στενό κύκλο γύρω από την οικογένεια και τους συνόδευσαν σε ένα ασφαλές μέρος - ενώ η μάχη εξακολουθούσε να μαίνεται στο κιμπούτς, είπε η οικογένεια.

Καθώς έφευγαν, είπε ο Lotan, κάλυψε τα μάτια των παιδιών για να μην δουν τα πτώματα. «Τους είδαμε, όλους, στρατιώτες, μέλη του κιμπούτς και τρομοκράτες. Όπου κι αν πήγαμε, υπήρχαν πτώματα», είπε ο Lotan.

Πολλοί από τους ανθρώπους που διασώθηκαν από το Be'eri μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο με τον Hand, ο οποίος έχασε την 8χρονη κόρη του, πράγμα που σημαίνει ότι περιβάλλεται από αγάπη - αλλά και από συνεχείς υπενθυμίσεις της Emily. Πολλοί από τους φίλους της που επέζησαν από τη σφαγή βρίσκονται στο ξενοδοχείο. «Οι φίλοι της Έμιλι γνωρίζουν ότι δεν είναι εδώ μαζί μου. Έτσι με ρωτούν τι της συνέβη... με κοιτάζουν και τους λέω ότι δεν ξέρω ακόμα», είπε. «Αλλά μετά βλέπουν τους γονείς τους να με αγκαλιάζουν, να κλαίνε ... τα παιδιά δεν είναι ηλίθια, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, οπότε μόνο και μόνο που το βλέπουν αυτό είμαι σίγουρος ότι το καταλαβαίνουν».

Η κοινότητα προς το παρόν κρατιέται από μόνη της, προσπαθώντας να συνεχίσει, δήλωσε ο Michal Pinyan. Κάθε λίγα λεπτά, κάποιος περνάει για να την αγκαλιάσει, να συζητήσει, να μοιραστεί μια ανάμνηση από τους γονείς της. Είπε στο CNN ότι γνωρίζει ότι οι γονείς της έχουν πεθάνει, επειδή τα πτώματά τους αναγνωρίστηκαν από ανθρώπους που τους γνώριζαν προσωπικά. Ωστόσο, της έχει ζητηθεί να δώσει δείγμα DNA για την επίσημη ταυτοποίηση, κάτι που μπορεί να πάρει αρκετό χρόνο.

Δεν έχει ιδέα τι θα συμβεί στη συνέχεια. «Κανείς δεν μιλάει για κηδείες. Δεν έχουμε κάποιο μέρος για να πάμε. Το κιμπούτς είναι πλέον ένας κλειστός χώρος του στρατού», είπε. Παρόλα αυτά, πιστεύει ότι το Be'eri θα ξαναχτιστεί με κάποια μορφή. «Θα χρειαστούμε πολλή και πολλή και πολλή δύναμη, σωματική και συναισθηματική, για να επιστρέψουμε. Αλλά θα επιστρέψουμε, δεν τίθεται θέμα», είπε.

Όταν τα παιδιά τους αμφισβητούν ότι θα επιστρέψουν σε ένα μέρος όπου συνέβησαν τέτοιες φρικαλεότητες, οι Πινιάν λένε ότι πρέπει να το κάνουν. «Τους εξηγήσαμε ότι δεν αφήνουμε το πλοίο που βυθίζεται. Πρέπει να πάμε και να επιδιορθώσουμε τον τόπο, να επιδιορθώσουμε την κοινότητα. Και μετά από αυτό, μπορούμε να αποφασίσουμε, ως οικογένεια, τι θα κάνουμε στη συνέχεια», δήλωσε ο Lotan.

Πηγή: Πρώτο Θέμα