Δύο τάσεις, δύο επιλογές και δύο πόδια σε ένα παπούτσι στον ΔΗΣΥ

Χωρίς ανάσα και με τις μηχανές στο φουλ, αναμένεται να πορευθούν τα κόμματα το επόμενο διάστημα. Έχοντας ενώπιον τους την κρίσιμη διπλή εκλογική αναμέτρηση του ερχόμενου Ιουνίου, ξέρουν πολύ καλά πως θα πρέπει να κοπιάσουν ιδιαίτερα, για να πετύχουν τους στόχους που έχουν ήδη τεθεί από τα συλλογικά τους όργανα.

Άλλωστε το πολιτικό σκηνικό, βρίσκεται σε μια φάση επανασύνθεσης και σε αυτό το πλαίσιο, είναι κάτι περισσότερο από ορατή, η αμηχανία που επικρατεί και η αψυχολόγητες δηλώσεις ή πολιτικές πράξεις που την επιβεβαιώνουν. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός, ότι ενώπιον κάθε κόμματος, υπάρχει ένα διαφορετικό διακύβευμα που αναλόγως των αποτελεσμάτων των διπλών εκλογών, αλλά και των όσων θα συμβούν μέχρι τότε, θα προκληθούν σοβαρές εξελίξεις.

Στον Δημοκρατικό Συναγερμό, είναι σε όλους ξεκάθαρο πως το κόμμα βρίσκεται ακόμα εν μέσω μιας παρατεταμένης κρίσης, που ούτε η αλλαγή ηγεσίας, ούτε τα νέα κομματικά όργανα, ούτε κανείς άλλος κατάφερε να επιλύσει. Η στάση του έναντι της Κυβέρνησης και το ερώτημα εάν είναι ή αν θα γίνει συμπολίτευση ή αντιπολίτευση, συνεχίζει να τίθεται. Το πλέον ανησυχητικό, είναι πως παρά τις συνεχόμενες, σε τουλάχιστον πέντε-έξι περιπτώσεις, δηλώσεις της νέας προέδρου του κόμματος, ότι ο ΔΗΣΥ είναι αντιπολίτευση, η συζήτηση δεν θεωρείται από κανένα λήξασα.

Μόνο και μόνο το γεγονός, ότι η πρόεδρος του κόμματος καλείται κάθε λίγο και λιγάκι να επαναλάβει ότι είναι αντιπολίτευση, καταδεικνύει και το πρόβλημα. Ότι δηλαδή το ίδιο το κόμμα δεν έπεισε και χρειάζεται συνεχώς να το επαναλαμβάνει. Συνεπώς, πέραν από τους εκλογικούς στόχους για την εκλογή δύο ευρωβουλευτών, ή την εκλογή διψήφιου αριθμού δημάρχων προερχόμενων από τον ΔΗΣΥ, το στοίχημα για την Πινδάρου, είναι σαφώς πιο σύνθετο και άπτεται της ταυτότητας αλλά και της πορείας που θέλει να ακολουθήσει.

Πριν τις Προεδρικές ο Νίκος Αναστασιάδης κατηγορήθηκε από μέλη του Δημοκρατικού Συναγερμού, ότι πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μια στήριζε δημόσια και παρευρίσκετο στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου και από την άλλη λεγόταν –και αν γινόταν αποδείχθηκε μετεκλογικά- ότι στήριζε στο παρασκήνιο τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Αυτό για το οποίο κατηγορείτο ο Νίκος Αναστασιάδης, συμβαίνει σήμερα και στον ΔΗΣΥ. Η μοίρα τα έφερε με τέτοιο τρόπο που όσο ειλικρινείς κι αν είναι οι προθέσεις της Αννίτας Δημητρίου, ό,τι κι αν πράξει η ίδια θα ακροβατεί πάντα ανάμεσα στις δύο τάσεις, για τις οποίες την ευθύνη της δημιουργίας και συντήρησης τους δεν φέρει η ίδια.

Από τη μια ομάδα Συναγερμικών τραβά το σχοινί και επιζητεί σκληρή και αυστηρή αντιπολίτευση για έναν Πρόεδρο και μια Κυβέρνηση που είναι παραδεκτό ότι δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί και να εκπληρώσει τις προσδοκίες που καλλιέργησε τους πρώτους μήνες και από την άλλη, ένας άλλος και εξίσου σημαντικός πυρήνας στελεχών, επιζητά την πλήρη συμμετοχή στην Κυβέρνηση, την ανάληψη της διακυβέρνησης και την ενσωμάτωση, όσων εξ αρχής ή στην πορεία συμπορεύτηκαν με τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Το ακόμα χειρότερο για τον ΔΗΣΥ, είναι ότι αυτές οι τάσεις, που εκπροσωπούνται ακόμα και από πρωτοκλασάτα νυν ή πρώην στελέχη, σήμερα επιχειρούν να διεκδικήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων και στο κομμάτι της διαμόρφωσης των ψηφοδελτίων του κόμματος. Επιδιώκουν δηλαδή να προωθήσουν υποψηφιότητες που εκπροσωπούν τα πιστεύω τους, αποκλείοντας παράλληλα πρόσωπα που ανήκουν στην άλλη ομάδα. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ, βρίσκεται στο μέσο αυτής της δύσκολης κατάστασης και αναλόγως των αποφάσεων που έλαβε ή θα λάβει, βρίσκεται προ του φάσματος ενός νέου κύκλου εσωστρέφειας. Άλλωστε σε επίπεδο κοινωνίας, είναι καθημερινές η αναφορές, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από «επώνυμους» και μη Συναγερμικούς που ασκούν κριτική. Ο φόβος αυτός, να φουντώσει ακόμη περισσότερο το επόμενο διάστημα είναι ορατός και σε αυτό το πλαίσιο η ηγεσία του κόμματος αναζητεί τρόπους έτσι ώστε να μειώσει στο ελάχιστο τις πιθανότητες για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Για το ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών, αυτό είναι πιο εύκολο να υπηρετηθεί, μέσα από την εκπροσώπηση όλων των τάσεων, κάτι που θα διασφαλίσει πως ο παραδοσιακός ψηφοφόρος του κόμματος, θα βρει ένα-δύο πρόσωπα που τον εκφράζουν για να τα στηρίξει. Από εκεί και πέρα, στα θέματα των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λόγω και της ιδιαιτερότητας που αυτές παρουσιάζουν, ο κίνδυνος ενός γενικευμένου αντάρτικου παραμονεύει.

Σε αυτό το πλαίσιο κερδίζει έδαφος η πρόταση για διενέργεια ερευνών, εν είδη δημοσκοπήσεων, όπου το κόμμα θα διερευνά αναλόγως τα δεδομένα, ποιος από τους ενδιαφερόμενους προκρίνεται από την τοπική κοινωνία, αλλά και από τη βάση του κόμματος. Πάντως, οι όποιες αποφάσεις αφορούν τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τοποθετούνται χρονικά πριν το τέλος του χρόνου αν και δεν αποκλείεται για κάποιες περιπτώσεις, οι αποφάσεις να ληφθούν τους πρώτους μήνες του 2024. Ήδη οι Επαρχιακές του κόμματος ξεκίνησαν τις διεργασίες και σε περίπου δεκαπέντε ημέρες, αναμένεται να τρέξουν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις, εκεί και όπου υπάρχουν πέραν του ενός ενδιαφερόμενοι.