ΒΙΝΤΕΟ: Μία χούφτα ανθρώπων, που δεν έφυγαν ποτέ από τα σπίτια τους, κρατούν ζωντανά τα Μαρωνίτικα χωριά μας

Μία χούφτα ανθρώπων, που δεν έφυγαν ποτέ από τα σπίτια τους, κρατούν ζωντανά με νύχια και με δόντια, τα Μαρωνίτικα χωριά. Οι εγκλωβισμένοι άνθρωποι του Κορμακίτη και της Καρπάσιας, που παρέμειναν στον τόπο που γεννήθηκαν, με την αγάπη για το χωριό τους να γιγαντώνεται, με μόνη τους έγνοια να μην χαθούν τα χωριά τους. Ο φόβος για το μέλλον του χωριού τους είναι διάχυτος. Ο πόνος της ψυχής τους για τη γη που μεγάλωσαν, την οποία δεν θέλουν να δουν να χάνεται, είναι ευδιάκριτη στις φωνές τους, όταν συνομιλήσει κάποιος μαζί τους.

Φθάνοντας στο ένα από τα τέσσερα μαρωνίτικα χωριά και το μεγαλύτερο σε έκταση σε πληθυσμό, τον Κορμακίτη, τον οποίο επισκέφθηκε η Επικεφαλής για Ανθρωπιστικά Θέματα Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων Άννα Αριστοτέλους, στην πλατεία, αυτό που πρωτοαντικρίζει κάποιος είναι το καφενείο, που σφύζει από ζωή. Οι κάτοικοι μαζεμένοι, παίζουν χαρτιά ή τάβλι, κουβεντιάζουν και ανταλλάζουν απόψεις. Εκεί είχαν συγκεντρωθεί και όλοι οι κάτοικοι, ώστε να συνομιλήσουν με την Άννα Αριστοτέλους και να της μεταφέρουν τις ανησυχίες και τα προβλήματα τους.

Άλλοι κάτοικοι συνηθίζουν να κάθονται στις βεράντες τους, με τις μαγκούρες και τα μπαστούνια τους, να περιμένουν το γείτονα να έρθει για να μιλήσουν. Κάποιοι σκεφτικοί, άλλοι χαμογελαστοί, άλλοι κουρασμένοι, όμως όλοι πρόθυμοι να ανοίξουν το σπίτι τους στους ξένους. Αρκετές φιγούρες χαρακτηριστικές, όπως ο κ. Γιουσέλλας και η σύζυγός του, ή η κα. Σπιρτού, η αιωνόβια εγκλωβισμένη, που τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα κλείσει τα 102 χρόνια της.

Ολόκληρη η ιστορία των μαρωνιτών, βρίσκεται στο βλέμμα των εγκλωβισμένων, τους οποίους όταν τους ρωτήσεις πώς είναι η ζωή στο χωριό τους, τότε γυρίζουν τον χρόνο πίσω και διηγούνται σαν μια ασπρόμαυρη ταινία όλη τους τη ζωή…

Επόμενη στάση η Καρπάσια, λίγα λεπτά μακριά. Το μικρότερο από τα δύο κατοικημένα Μαρωνίτικα χωριά, με τους κατοίκους να μην ξεπερνούν τους 20. Οι περισσότεροι είναι επανεγκατασταθέντες, αφού οι πλείστοι εγκλωβισμένοι είτε έχουν μεγαλώσει και αναγκαστικά εγκατέλειψαν το χωριό, είτε έχουν αποβιώσει. Έμειναν μόνο δύο, η κα. Γιαννούλα και η κα. Μαρούλλα.

Το κεντρικό σημείο του χωριού, το καφενείο, δίνει ζωή στην Καρπάσια, αφού εκεί μαζεύονται όλοι. Εκεί άνοιξαν και την καρδιά τους και είπαν τις μεγαλύτερες ανησυχίες τους για το χωριό τους στην Άννα Αριστοτέλους. Αυτό που ζήτησαν, με πόνο ψυχής είναι να κρατήσουν το χωριό τους ζωντανό.

Λίγο πιο κάτω, η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού. Ένας μικρός ναός, που μέσα φιλοξενεί τους αρκετούς πιστούς που σπεύδουν κάθε Σεπτέμβριο για να τιμήσουν τη μεγάλη γιορτή. Το χωριό γεμίζει με φωνές, οι εκτοπισθέντες επιστρέφουν στα εδάφη που γεννήθηκαν και στήνεται η μεγάλη γιορτή.

Έτσι και φέτος. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη από πιστούς, με τον Αρχιεπίσκοπο των Μαρωνιτών να τελεί τη θεία λειτουργία, ενώ στη συνέχεια έγινε η περιφορά του Τίμιου Σταυρού στο χωριό. Στη λειτουργεία παρέστησαν πέραν της Άννας Αριστοτέλους, οι βουλευτές Ρίτα Σούπερμαν, Μάριος Μαυρίδης και Κυριάκος Χατζηγιάννης.

Δείτε το βίντεο με το οδοιπορικό στον Κορμακίτη και τη Καρπάσια