«Ο Πριγκόζιν μπορεί να έφυγε αλλά το φάντασμά του θα στοιχειώνει τον Πούτιν»

Ο Γεβγκένι Πριγκόζιν κατά τα φαινόμενα είναι νεκρός ωστόσο το φάντασμά του μπορεί να στοιχειώνει τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος πριν δύο μήνες τον κατήγγειλε ως προδότη, μετά την αποτυχημένη ανταρσία εναντίον του, αλλά δεν κατάφερε να εξαφανίσει την κριτική του για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό εκτιμά μεταξύ άλλων ο αρθρογράφος Ντέιβιντ Ιγκνάτιους, σε κείμενό του στην Washington Post.

Ο θάνατος του ηγέτη της Wagner κατά τη διάρκεια της συντριβής του αεροσκάφους στο οποίο επέβαινε φαίνεται να ξεκαθαρίζει το τοπίο με τον Ρώσο πρόεδρο, ο οποίος φέρεται να «ξεμπέρδεψε» με έναν βασικό του αντίπαλο. Ωστόσο οι εικασίες γύρω από τον τρόπο με τον οποίο σκοτώθηκε ο Πριγκόζιν θα ενισχύσουν την αίσθηση που έχουν ορισμένοι Ρώσοι, με βάση την οποία η χώρα έχει επιστρέψει σε μια περίοδο αστάθειας που θυμίζει άλλες παλιότερες και πιο σκοτεινές εποχές.

Όπως δήλωσε η Ρωσίδα αναλύτρια στο Carnegie Endowment for International Peace «ό,τι κι αν του συνέβη, θα θεωρηθεί από τη ρωσική ελίτ ως πράξη αντιποίνων». Παράλληλα πριν έναν μήνα ο διευθυντής της CIA Γουίλιαμ Μπερνς δήλωσε ότι «ο Πούτιν είναι απόστολος της εκδίκησης».

Εάν η είδηση του θανάτου του Πριγκόζιν επιβεβαιωθεί με κάθε τρόπο, ο Πούτιν θα έχει εδραιώσει τη θέση του βραχυπρόθεσμα. Ο άνθρωπος που είχε κατηγορήσει για «ένοπλη ανταρσία» θα έχει φύγει. Η ρωσική άμυνα κρατάει στην Ουκρανία απέναντι στο Κίεβο. Η θέση του Πούτιν στην εξουσία φαίνεται πιο σταθερή από ό,τι πριν από δύο μήνες, όταν ο Πριγκόζιν διέταξε τους μισθοφόρους του να προελάσουν προς τη Μόσχα., σημειώνει ακόμη ο αρθρογράφος.

Αλλά η αύρα της πολιτικής μαεστρίας του Πούτιν έχει αμαυρωθεί, ίσως ανεπανόρθωτα. Έχει αντέξει τις καταιγίδες του παρελθόντος λόγω του ρόλου του ως διαιτητή των ελίτ της Ρωσίας και της φήμης του για αποφασιστικότητα. Η εξέγερση του Πριγκόζιν έβλαψε και τα δύο- ορισμένα μέλη του στενού κύκλου του προέδρου λέγεται ότι συμμερίζονται την κριτική του Πριγκόζιν για την παρορμητική εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία και για την τακτική του από τότε. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι οι αμφιβολίες επεκτείνονται και στις ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας. Τα ερωτήματα αυτά θα εξακολουθήσουν να υφίστανται, συμπληρώνει.

Μετά τη συντριβή του Embraer, μερικά πρωτοπαλίκαρα του Πριγκόζιν απείλησαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι θα οργανώσουν άλλη μια «πορεία στη Μόσχα». Όμως σημειώνεται ότι δεν έχουν τους αριθμούς για να πραγματοποιήσουν αυτή την απειλή, σημειώνεται. Αλλά η εξόντωση του Πριγκόζιν μπορεί να τροφοδοτήσει τη ρωσική πολιτική ανησυχία αντί να την αμβλύνει.

Υπενθυμίζεται ότι διάφοροι αναλυτές έχουν σημειώσει τον διευρυνόμενο κύκλο σκεπτικισμού εντός της ρωσικής ελίτ σχετικά με τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις του Ρώσου προέδρου. Η απερίσκεπτη πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα. Αλλά ο Πούτιν έχει «σκοντάψει» και με άλλους τρόπους από τότε:

Καθυστέρησε να κινητοποιήσει τον ρωσικό στρατό πολύ καιρό αφότου έγινε σαφές ότι ο πόλεμος δεν θα είχε γρήγορο τέλος. Αμφιταλαντεύτηκε για το αν έπρεπε να αποσύρει τα στρατεύματά του από την πιθανή περικύκλωση το περασμένο φθινόπωρο στη Χερσώνα και όταν ο Πριγκόζιν ξεκίνησε την ανταρσία του, ο Πούτιν χρειάστηκε μια μέρα για να αντιδράσει αποφασιστικά.

Ο Μπερνς συνόψισε την αντίδραση της ρωσικής κοινής γνώμης στην αναποφασιστικότητα του Πούτιν μετά την έναρξη της ανταρσίας του Πριγκόζιν τον Ιούνιο ως εξής: «Το ερώτημα ήταν: "Μήπως ο αυτοκράτορας δεν έχει ρούχα;". Ή τουλάχιστον, "Γιατί αργεί τόσο πολύ να ντυθεί;"».

Παραδόξως, η εδραίωση της εξουσίας του Πούτιν πιθανώς μειώνει τον κίνδυνο κλιμάκωσης στην Ουκρανία. Το περασμένο φθινόπωρο, όταν οι ρωσικές γραμμές κατέρρεαν στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα, οι αναλυτές έβλεπαν έναν πραγματικό κίνδυνο να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά όπλα για να αποτρέψει μια καταστροφική ήττα. Τώρα, ο κίνδυνος αυτός έχει εξασθενήσει.

Η Κίνα παραμένει ζωτικής σημασίας για τη στρατιωτική και πολιτική επιβίωση του Πούτιν. Για το Πεκίνο, επίσης, η πτώση του Πριγκόζιν μπορεί να είναι μια ενίσχυση της εμπιστοσύνης. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι είπαν σε Αμερικανούς διπλωμάτες τους τελευταίους μήνες ότι ανησυχούν για την παραμονή της Ρωσίας στην Ουκρανία και προετοίμασαν ένα ειρηνευτικό σχέδιο ως πιθανή δίοδο εξόδου.

Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι στην Ουάσινγκτον υπάρχει μια αυξανόμενη συναίνεση ότι τα ουκρανικά στρατεύματα δεν είναι πιθανό να φτάσουν φέτος μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, το έπαθλο που επιδιώκει η Ουκρανία να κερδίσει με την αντεπίθεσή της. Αλλά ακόμη κι έτσι, ορισμένοι αξιωματούχοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι επιθέσεις της Ουκρανίας θα μπορούσαν να κλονίσουν τον ρωσικό στρατό, μειώνοντας σταθερά την υλικοτεχνική υποδομή και τους κόμβους διοίκησης και ελέγχου στα μετόπισθεν. Οι ρωσικές γραμμές θα μπορούσαν να αποδειχθούν εύθραυστες καθώς η Ουκρανία θα προκαλέι ρήγμα στις πρώτες γραμμές άμυνας.

Στο μεταξύ ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι επίσης πιθανό να κλιμακώσει τις προσπάθειές του να φέρει τον πόλεμο στη Ρωσία, μέσω χτυπημάτων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και διασυνοριακών επιθέσεων.

Το μήνυμα του αρχηγού της Wagner προς το εσωτερικό της Ρωσίας ήταν ότι ο πόλεμος δεν άξιζε το τρομερό κόστος που πλήρωνε το έθνος σε αίμα και θησαυρούς. Το υπογράμμισε αυτό αμφισβητώντας την ηγεσία της ομάδας του Πούτιν και, εμμέσως, τον ίδιο τον Πούτιν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία βασίστηκε σε ένα ψέμα, δήλωσε ο Πριγκόζιν στις 23 Ιουνίου, μια μέρα πριν από την πορεία των μισθοφόρων του προς τη Μόσχα.

«Δεν συνέβαινε τίποτα εξαιρετικό την παραμονή της 24ης Φεβρουαρίου», την ημέρα που πέρυσι επιτέθηκε η Ρωσία. «Η ολιγαρχική ομάδα που κυβερνά τη Ρωσία χρειαζόταν τον πόλεμο», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «τα ψυχικά άρρωστα καθάρματα αποφάσισαν: ''Δεν πειράζει, θα ρίξουμε μερικές χιλιάδες Ρώσους άντρες ως κρέας για τα κανόνια. Θα πεθάνουν κάτω από τα πυρά του πυροβολικού, αλλά θα πάρουμε αυτό που θέλουμε'».

Αυτή η ενστικτώδης κριτική θα ζήσει περισσότερο από τον Πριγκόζιν, και αν η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοί της μπορέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα και το επόμενο έτος, ίσως γίνει πιο έντονη. Ο Πριγκόζιν δεν είναι αποτελεί τόσο μάρτυρα, θύμα της στυγνής πολιτικής του Πούτιν, όσο προειδοποίηση για τον Ρώσο ηγέτη και την εξουσία του, καταλήγει στην εκτίμησή του ο Αμερικανός αναλυτής.

Πηγή: protothema.gr