Από τα έκτροπα στα οδοφράγματα στις συνάξεις-Αόρατος ο κορωνοϊός, ορατό το όπλο
06:44 - 03 Απριλίου 2020
Οι στιγμές που ζούμε είναι πρωτόγνωρες. Ένα κοινό δράμα, που το ζει ο καθένας μόνος, στην απομόνωση του σπιτιού του. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε.
Στην αρχή τα κρούσματα ήταν μονοψήφια. Εισαγόμενα από το εξωτερικό. Οι εξαιρέσεις που κάποιοι πίστεψαν πως δεν θα μπορούσαν να διαταράξουν τον υγιή κανόνα. Μας είπαν τότε να μείνουμε στο σπίτι μας. Να σπάσουμε την αλυσίδα εξάπλωσης του ιού. Να μην συμβάλουμε στη διασπορά του στην κοινότητα.
Στην αρχή τα κρούσματα ήταν μονοψήφια. Εισαγόμενα από το εξωτερικό. Οι εξαιρέσεις που κάποιοι πίστεψαν πως δεν θα μπορούσαν να διαταράξουν τον υγιή κανόνα. Μας είπαν τότε να μείνουμε στο σπίτι μας. Να σπάσουμε την αλυσίδα εξάπλωσης του ιού. Να μην συμβάλουμε στη διασπορά του στην κοινότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ας ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα και να κλαίγαμε από τα γέλια και όχι από τους θανάτους…
Κάποιοι από την πρώτη στιγμή το έκαναν. Δεν χρειάστηκαν δεύτερη κουβέντα, δεύτερη σύσταση. Η κρισιμότητα των στιγμών ήταν ξεκάθαρη μπροστά τους από τότε. Περιόρισαν στο ελάχιστον τις μετακινήσεις τους και κυρίως τις στενές επαφές τους και αποδέχτηκαν πως η ζωή τους το επόμενο διάστημα θα φτάνει μέχρι τον τελευταίο τοίχο του σπιτιού τους. Όχι, βεβαίως, γιατί το ήθελαν ή γιατί απολάμβαναν αυτή την κατάσταση. Αλλά επειδή αντιλήφθηκαν ότι ο κορωνοϊός δεν έχει χιούμορ και δεν σηκώνει αστεία.
Άλλοι πάλι συνέχισαν λες και δεν έγινε και τίποτα το σπουδαίο. Πίστεψαν πως ήξεραν καλύτερα από τους επιστήμονες, πίστεψαν πως ο κορωνοϊός δεν τους αφορά. Πως δεν θα κολλήσουν από συγγενείς και φίλους, πως δεν θα τον μεταδώσουν σε συγγενείς και φίλους.
Ύστερα ήρθαν τα μέτρα. Το καμπανάκι των ειδικών έγινε συναγερμός, τόσο δυνατός που δεν είναι δυνατόν κάποιος να μην τον άκουσε, μόνο να τον έχει αγνοήσει. Δυστυχώς ούτε και τότε συνετίστηκαν όλοι. Ακόμη κι όταν έκλεισαν με διατάγματα χώροι στους οποίους συνωστίζονταν, βρήκαν τρόπο να συνεχίσουν να αυξάνουν τις επαφές τους, με επισκέψεις σε σπίτια και αχρείαστες μετακινήσεις.
Κάποιοι από την πρώτη στιγμή το έκαναν. Δεν χρειάστηκαν δεύτερη κουβέντα, δεύτερη σύσταση. Η κρισιμότητα των στιγμών ήταν ξεκάθαρη μπροστά τους από τότε. Περιόρισαν στο ελάχιστον τις μετακινήσεις τους και κυρίως τις στενές επαφές τους και αποδέχτηκαν πως η ζωή τους το επόμενο διάστημα θα φτάνει μέχρι τον τελευταίο τοίχο του σπιτιού τους. Όχι, βεβαίως, γιατί το ήθελαν ή γιατί απολάμβαναν αυτή την κατάσταση. Αλλά επειδή αντιλήφθηκαν ότι ο κορωνοϊός δεν έχει χιούμορ και δεν σηκώνει αστεία.
Άλλοι πάλι συνέχισαν λες και δεν έγινε και τίποτα το σπουδαίο. Πίστεψαν πως ήξεραν καλύτερα από τους επιστήμονες, πίστεψαν πως ο κορωνοϊός δεν τους αφορά. Πως δεν θα κολλήσουν από συγγενείς και φίλους, πως δεν θα τον μεταδώσουν σε συγγενείς και φίλους.
Ύστερα ήρθαν τα μέτρα. Το καμπανάκι των ειδικών έγινε συναγερμός, τόσο δυνατός που δεν είναι δυνατόν κάποιος να μην τον άκουσε, μόνο να τον έχει αγνοήσει. Δυστυχώς ούτε και τότε συνετίστηκαν όλοι. Ακόμη κι όταν έκλεισαν με διατάγματα χώροι στους οποίους συνωστίζονταν, βρήκαν τρόπο να συνεχίσουν να αυξάνουν τις επαφές τους, με επισκέψεις σε σπίτια και αχρείαστες μετακινήσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Θα μπορούσαμε να μείνουμε σπίτι από φιλότιμο αλλά μείναμε από… διάταγμα
Ένας άνθρωπος που περιορίζεται πραγματικά δεν έχει παρά ελάχιστες στενές επαφές. Κάποιοι, όμως, δηλώνουν στην ιχνηλάτηση διψήφιο αριθμό. Επειδή προφανώς αποφάσισαν να εξαιρέσουν τον εαυτό τους από αυτό που όλοι οφείλουμε εξίσου να κάνουμε.
Η Κυβέρνηση αποφάσισε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα, αφού ορισμένοι συνέχιζαν να μην πειθαρχούν. Μέτρα που δεν αρέσουν σε κανέναν. Μέτρα που κάνουν δυσκολότερη τη ζωή μας. Μέτρα που δοκιμάζουν τα δημοκρατικά μας ένστικτα. Μέτρα που δεν θα χρειαζόταν καν να ληφθούν αν από την πρώτη ημέρα καθόμασταν όλοι σπίτι και βγαίναμε μόνο όταν ήταν απαραίτητο. Μέτρα που απεχθάνονται ακόμα κι αυτοί που αναγκάστηκαν να τα επιβάλουν.
Δεν βρεθήκαμε τυχαία μέχρι εδώ. Μας είπαν πως θα κλείσουν προσωρινά κάποια οδοφράγματα, σε μία προσπάθεια να αυξήσουν τους ελέγχους, και κάποιοι έκαναν επεισόδια. Μας είπαν να κάτσουμε σπίτι μας και κάποιοι μάζευαν το σόι για σουβλάκια στο σπίτι, καταπατώντας κάθε έννοια social distancing. Μας είπαν περιορίστε τις μετακινήσεις σας και κάποιοι πήγαιναν στην υπεραγορά κάθε μέρα για να ξεσκάσουν και να κοινωνικοποιηθούν. Μας είπαν μην συναθροίζεστε και κάποιοι μαζεύονταν στην εκκλησία, λες και τους εμπόδιζε κανείς να προσεύχονται από το σπίτι τους.
Ένας άνθρωπος που περιορίζεται πραγματικά δεν έχει παρά ελάχιστες στενές επαφές. Κάποιοι, όμως, δηλώνουν στην ιχνηλάτηση διψήφιο αριθμό. Επειδή προφανώς αποφάσισαν να εξαιρέσουν τον εαυτό τους από αυτό που όλοι οφείλουμε εξίσου να κάνουμε.
Η Κυβέρνηση αποφάσισε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα, αφού ορισμένοι συνέχιζαν να μην πειθαρχούν. Μέτρα που δεν αρέσουν σε κανέναν. Μέτρα που κάνουν δυσκολότερη τη ζωή μας. Μέτρα που δοκιμάζουν τα δημοκρατικά μας ένστικτα. Μέτρα που δεν θα χρειαζόταν καν να ληφθούν αν από την πρώτη ημέρα καθόμασταν όλοι σπίτι και βγαίναμε μόνο όταν ήταν απαραίτητο. Μέτρα που απεχθάνονται ακόμα κι αυτοί που αναγκάστηκαν να τα επιβάλουν.
Δεν βρεθήκαμε τυχαία μέχρι εδώ. Μας είπαν πως θα κλείσουν προσωρινά κάποια οδοφράγματα, σε μία προσπάθεια να αυξήσουν τους ελέγχους, και κάποιοι έκαναν επεισόδια. Μας είπαν να κάτσουμε σπίτι μας και κάποιοι μάζευαν το σόι για σουβλάκια στο σπίτι, καταπατώντας κάθε έννοια social distancing. Μας είπαν περιορίστε τις μετακινήσεις σας και κάποιοι πήγαιναν στην υπεραγορά κάθε μέρα για να ξεσκάσουν και να κοινωνικοποιηθούν. Μας είπαν μην συναθροίζεστε και κάποιοι μαζεύονταν στην εκκλησία, λες και τους εμπόδιζε κανείς να προσεύχονται από το σπίτι τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Καμία καταιγίδα δεν διαρκεί για πάντα… Όλα στο χέρι μας είναι!
Ο κορωνοϊός είναι αόρατος εχθρός αλλά τα όπλα μας εναντίον του είναι ορατά. Περιορισμός, απόσταση, πειθαρχία. Μπορεί να μην είναι στο δικό μας χέρι να ανακαλύψουμε το εμβόλιο ή την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, όμως στο δικό μας χέρι είναι να μειώσουμε τις στενές επαφές μας. Μπορεί να μην εξαρτάται από εμάς η εξάλειψή του, από εμάς εξαρτάται όμως η μη διάδοσή του. Οι ειδικοί το επαναλαμβάνουν συνεχώς: «Μένουμε σπίτι, σώζουμε ζωές». Ας το εμπεδώσουμε, επιτέλους.
Τα μέτρα είναι φυσικό να μας ενοχλούν. Προσπαθώντας, όμως, να ξεγελάσουμε το σύστημα, τον μοναδικό που ξεγελούμε είναι τη δημόσια υγεία. Κι αυτό είχε ήδη τραγικά αποτελέσματα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να τηρήσουμε τα μέτρα για λίγες ημέρες ή εβδομάδες με ευλάβεια. Να σπάσουμε την αλυσίδα μετάδοσης, να περιορίσουμε την εξάπλωση. Έτσι δεν κρατάμε απλώς τον εαυτό μας και την οικογένειά μας ασφαλή αλλά λαμβάνουμε μέρος στην μάχη και συνδράμουμε ουσιαστικά στην προσπάθεια επιστροφής της ζωής μας σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Όσο συνεχίζεται η ανυπακοή, θα συνεχίζονται και τα μέτρα. Η μόνη μας διέξοδος είναι να σπάσουμε την αλυσίδα.
Ο κορωνοϊός είναι αόρατος εχθρός αλλά τα όπλα μας εναντίον του είναι ορατά. Περιορισμός, απόσταση, πειθαρχία. Μπορεί να μην είναι στο δικό μας χέρι να ανακαλύψουμε το εμβόλιο ή την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή, όμως στο δικό μας χέρι είναι να μειώσουμε τις στενές επαφές μας. Μπορεί να μην εξαρτάται από εμάς η εξάλειψή του, από εμάς εξαρτάται όμως η μη διάδοσή του. Οι ειδικοί το επαναλαμβάνουν συνεχώς: «Μένουμε σπίτι, σώζουμε ζωές». Ας το εμπεδώσουμε, επιτέλους.
Τα μέτρα είναι φυσικό να μας ενοχλούν. Προσπαθώντας, όμως, να ξεγελάσουμε το σύστημα, τον μοναδικό που ξεγελούμε είναι τη δημόσια υγεία. Κι αυτό είχε ήδη τραγικά αποτελέσματα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να τηρήσουμε τα μέτρα για λίγες ημέρες ή εβδομάδες με ευλάβεια. Να σπάσουμε την αλυσίδα μετάδοσης, να περιορίσουμε την εξάπλωση. Έτσι δεν κρατάμε απλώς τον εαυτό μας και την οικογένειά μας ασφαλή αλλά λαμβάνουμε μέρος στην μάχη και συνδράμουμε ουσιαστικά στην προσπάθεια επιστροφής της ζωής μας σε φυσιολογικούς ρυθμούς.
Όσο συνεχίζεται η ανυπακοή, θα συνεχίζονται και τα μέτρα. Η μόνη μας διέξοδος είναι να σπάσουμε την αλυσίδα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
